Başlama startı verilmesiyle birlikte milyonlarca heyecanlı canlıyla birlikte koşmaya başladım. Bu uzun mesafeli bir koşu parkurunda ne kadar, nereye kadar koşacağımızı bilmiyoruz. Bilinmeyen bir ses koş dedi. Ben de bu sese kulak verdim, var gücümüzle koşuyorum. Koşanlar sayıca fazla olsa da birbirimize dokunmadan, dolanmadan, düğümlenmeden, çarpmadan hedefe odaklı koşuyoruz. Hedef ise can bulmak! Yolumda hızlıca ilerlerken bir anda karanlık tünelin içinde olduğumu fark ettim. Burasının neresi olduğu konusu

İstisnalar dışında dünyanın bütün kadınları doğurgandır. Her çiçek sarardığında bir tohum bıraktığı gibi arkasında, her kadın da başka bir kadın dünyaya getirerek tohumlar bırakacaktır insanlığın yüreğine. Bir yaşam ortaklığı bu; büyümek için dünya ortaklığının... Sözün özü şu; doğduğu andan itibaren adım adım yokluğa giderken, bir varlık bırakmak ardı sıra... Bize sorulmadan, fikrimiz alınmadan destursuzca başka birinin hayatıyla hayatımızı birleştiriyorlar. Daha kendimizi tanımadan, bilmeden, başka birin

Hangi memleketi mesken tutup elif gibi yaşamalıyım? Elife yakışır bir duruşla, bendeki eksik olan 'ben'i ve hatta öteki yarımı bulmanın yollarına hangi erinçle gitmeliyim? Eksik yanlarımı tamamlamak için nasıl bütünlemeliyim kendimi? Ne kadar meşakkatli ve uzun olursa olsun, zorluğuna göğüs germeli, kararlı adımlarla yola revan olmalıyım. Elbette kolay değil çıkacağım yol! Taş mı, toprak mı, boran mı, fırtına mı bilinmez! ... Şamar atılmıştı suratıma sanki! Tepemden bir balyoz yemiş gibiydim. Bardağı elinde

“Ata bindim, tüfeği omzuma aldım. Dörtnala atımı koşturarak karşı köye on beş dakikada vardım. İki el ateş ettim. Köy meydanında oturanlara, Osman Amca’nın kızını isteyen varmış! Varsa öyle biri, çıksın karşıma. Ben, Emiko’yu istemek için haber vermeye geldim, dedim. Kahvehanede oturanlardan, duyanlardan bir “çıt” dahi çıkmadı. Emiko’ların evine doğru atımı mahmuzlayarak sürdüm. Yiğit adamdım ben de ha! Sevdiğini başkasına vermeyecek kadar yiğit!“Ağzını hayra aç Emiko! Gönül telime vurdun yine. Bağlamanın b

Şamar atılmış suratıma sanki! Tepemden bir balyoz yemiş gibi, bardağı kıran suçlu çocuk, öğretmeninden disiplin cezası almış öğrenci, ev sahibine küstahlık yapan misafir. Boşuna yola çıkmaya, arpanın hesabını yapmaya kalkma! Arpa boyu bile boyunu aştı. Içsel yolculuğa çıkmaya kalkma! Kırk fırın ekmek yemen, hatta bir kırk daha yemen gerek, adam olmaya. Tövbe estağfurullah deyip, sözde deli den dersimi aldım. Ben deli olmaya bir arpa boyu yol alamadım vesselam.