Birlikte varlığı meydana getiren üç olgu; beden, ruh ve zihin. Zamanı tanımlamamıza yarayan üç temel kavram; geçmiş, bugün ve gelecek. Hayatın tamamını oluşturduğuna inandığımız üç dönem; doğum, yaşam ve ölüm. Gökten düşen üç elma; Görkem, Necip ve Sevda… Biri şüpheci, biri hazcı, diğeri ise akılcı olan ve birbirini tanımayan üçlü, hiçliğin ortasındaki ahşap bir evde uyanır. Konumu ve işleyiş biçimiyle bir hayli garip olan bu yarı canlı evde neden bulunduklarını, nereye gideceklerini ve gerçekte kim oldukla

"(...) Kaybedecek bir şeyin olduğunda kaybedebilirsin. Aksi halde kaybetmen olağan bir durum gibi algılanır. Kazanmak ve kaybetmek birbirinden farklıdır. Bir adım daha atmış olabilmek kazanmaktır. Ama kaybedebilmek için o adımı çoktan atmış olmak gerekir." "İnsan, hayatını, elbet bir gün yine yalnız kaldığında –ki bu yalnızlık, ölümün gelmesinin beklendiği o son yalnızlık da olabilirdi- düşünebileceği güzel anıları olsun diye yaşıyordu. Bir zamanlar sahip olmuş olabilmek için. Sonradan kaybedilmesinin bir

Bir kadın harikadır. İki kadın o kadar da değil. Müşfik Alkan çapkın biri değildir. Kadın avcısı olarak da nitelendirmez kendisini. Zaten kadınlar da av değildir. Yalnızca bir takım olaylar sonucunda kendini hep yatak odasında bulur. Farklı kadınlarla aynı yatak odasında. İki yıl önce meydana gelen ve ne olduğunu hatırlayamadığı trajik bir gecenin sonucunda akıl sağlığını yitirdiği ilan edilir. Klinikte geçirdiği süre zarfınca olanları, konuşulanları ve bacaklarının neden çalışmayı bıraktığını hatırlayamaz.