Bizim için en tehlikeli olan yalanlar, kendimize söylediğimiz yalanlardır. Kötü şeyler yaşıyor olsak bile bunun farkına varamayabiliriz. Bu nedenle, çok geç kalmadan hayatımızın bir yerinde durup, mutlaka cesur bir soru sormalıyız. Ve dürüst bir cevap vermeliyiz. Bunu kendimize borçluyuz. Çünkü bazen kendimize sorduğumuz cesur bir soru ve o soruya verdiğimiz dürüst bir cevap hayatımızı değiştirir. Hayatımız değişirse eğer hikâyemiz de değişir.

Gerçek bir hayat hikâyesi değildir. Ama kurgular da hayattan beslenir. Kötüler yaşamalı mı yoksa yaşamamalı mı? İyi ve kötü olunur mu yoksa doğulur mu? Şiddet bulaşıcı bir hastalık mı? Şiddeti nasıl yenebiliriz? Geç kalan adaletin hiç mi suçu yok? Bu sorulara cevap arayan bir hikâyeye tanık olacaksın. Şiddetin yüzsüz yüzleriyle yüzleşeceksin. Bu hikâyede iyiler de var kötüler de. Peki ya sen, yüzleşmeye hazır mısın? Kendini hazır hissetmeden, bu kitabı sakın okuma!

Bu hikâye gerçek bir hayat hikâyesi değildir, yalnızca yaşattıklarımızla yaşadıklarımız arasında bir yerdedir."Her hikâyenin iki yüzü vardır. İlk yüzü sizi her zaman kandırır, diğer yüzü ise size gerçeği söyleyecek kadar dürüsttür.'' Bu hikâye umudunu kaybetmeyenlerle umutsuzluğa teslim olanların kesişen hayatlarının hikây esidir. Hayat tercihlerle şekillenir ve her hayat diğer hayatlara dokunarak devam eder yolculuğuna.Öleceğin zamanı bilseydin eğer yaşayamayacaklarını mı düşünürdün, yaşadıklarını mı, yok

Nasılların nedenlerin cevapsız kuşatması başladığında, anılarımızı hayallerimizde gizleyebiliriz. Bu mecburi savaşta kendimizi yapayalnız, umutsuz, çaresiz ve değersiz hissederiz. Kalbimizdeki güzel duygular yerini yavaş yavaş öfkeye, nefrete ve huzursuzluğa bırakır. İşte bu da hayat yolculuğumuzun karanlık durağına vardığımız anlamına gelir. Anılarımızı taşıdığımız bavul elimizde, hayaller ve gerçekler ceplerimizde o durakta ineriz. O durakta Aydan da inmişti! Peki ya sonra?..