“Bütün ilişkilerde bir gün yalnız kalındı. Hayır, ayrılığı kastetmiyorum. Belki yabancılaşma, belki tükeniş, belki kanıksama… Bir gün geldi, her evde boş gözlerle uzaklara dalındı. Ya aşktan kalan yetmedi ya aşksızlık hali fazla geldi. Mesafeler açıldı günün birinde her evde. Düpedüz çoklu bir yalnızlığı anlatıyorum. Kimsenin kimseye derman olamadığı, varlığın ancak kendine yettiği bir yalnızlıktan bahsediyorum. Bu da sevgiye dahildi belki ya da biz sevmeyi hep yanlış anlamıştık. Bilmiyorum.” Gökhan D

Gökhan Dağıstanlı 26 Aralık 1978 günü, titrek bir İstanbul akşamüstünde geldim dünyaya. Gençlik yıllarım 1989 senesinde taşındığımız ve hâlâ büyük bir aşkla oturduğum Koşuyolu'nda geçti. Sevmeyi de burada öğrendim, sevilmeyi de. Hayatı olabildiğince endişesiz, telaşsız ve tadıyla yaşamak Koşuyolu'nun karakteridir ve her temas edene ama az ama çok bulaşır. Birçok olası hırsımı bedenimden kazıyan da gereğinden fazla içselleştirilmiş bu semt karakteri oldu. İlk yazı denemelerime 1990 senesinde başladım. Hep ya

Şimdi biz seninle bu şehrin altını üstüne getirsek daha büyük aşk bulamayız. Seni alnımdan okurdum ben. Sense avuç içinde uzunca bir çizgiye adımı vermiştin. Benim canım acımaz biliyorsun, yaralarım kanamaz. Zaten sen beni hep böyle yanlış biliyorsun. Bazen kolay ezberlersin acını, bazen her sabah kaldığı yerden bıçaklar kalbini zaman Demir parmaklar gibiyiz. Aklıma dokunuyorsun ama hasretimi dindirmiyorsun. KAFA dergisinin en çok okunan yazarlarından Gökhan Dağıstanlı'nın merakla ve ilgiyle beklenen ilk ki