Yüzyıllarca beraber yaşayan komşular, sömürgeci devletlerin planıyla birbirlerine düşman edilmişti. İşte bu kitapta anlatılanlar, etliye sütlüye karışmayan insanların “kurunun yanında yanan yaşlar” olarak bu yangından çıkmasını ve bir zamanki yurtlarına hasret yaşayıp ölmelerini ve yaşadıkları yerde de oralı olmadıklarını, bedenlerinin, bulunduğu yerde, kalplerinin ise geldikleri yerde kaldığını dile getirmektedir.

Eleni’nin Patiği sizleri bir gezintiye çıkaracaktır. Mübadeleyi Türkiye’den göç edenlerin yüreğinden duyacaksınız. İmkansızı gerçekleştiren, dünyaya kendini kabul ettiren 1923 iradesini tanıyacaksınız. 1941 koşullarında kebdisi dışında, doğusu – batısı, kuzeyi – güneyi, bütün çevresi yangın yeri içerisinde kalan 18 milyonluk Türkiye’nin, ülkesini düşman çizmesine ezdirmeyen haysiyetini göreceksiniz. Açlığın ne berbat bir şey olduğunu, aç kalma, ölme pahasına direniş gösteren kardeş bir milleti ve bu kardeş

Papa Eftim bu memlekete bir ordu kadar hizmet etmiştir ve benden daha Türk'tür. (Mustafa Kemal Atatürk) Ben Türk dostu Eftim değil, Türkoğlu Türk Eftim'im. Ben her zaman her yerde Türk olduğumu beyan ettim. Bir yabancı Türk dostu olabilir fakat benim gibi halis bir Türk vatandaşının yabancı, bir Türk dostu gibi gösterilmesi, onun milliyetinden şüphe edilmesine delalet eder ki bundan incinmemek imkânsızdır. Bana Türk demeyip Türk dostu diyenleri hiçbir suretle affedemem. (Papa Eftim) Bize sormadan bizleri ha