Küllerinden yeniden doğan Zamarott'un hikâyesi Zamarott Sen Kimsin? 2009 yılında Halep'e giderken, peşimden sürüklemiştim onu. Birlikte sokakları, binaları, yemekleri keşfetmiştik. Halep'ten ayrılacağımız akşam yemek yemek için dışarı çıktığımızda bir pazar yerinin ortasında karşımıza çıkan koskocaman bir kapıdan içeri girdik. Muazzam bir konak çıktı kapının ardında. Kapıdaki yazı bugün bile mıh gibi aklımda! Zamarott! Adı buydu konağın. Hayran kalmıştık. Oturduk, yemeklerimizi söyledik. Halep'te yediğim

Yaşam bize hikaye anlatır... Bu hikâye ancak can kulağı ile dinleyenin işineyarar. Hikâye bazen zorlukları, bazen mutlulukları, bazen başarıları bazen gidilecek yolları, bazen kayboluşları, bazen kendini buluşları, bazen de gizemli sırları anlatır. Ama biline ki; her hikâye kendi içinde başlar, kendi içinde gelişir ve kendisiyle son bulur. Kendi hikâyeni yazarken kelimelere takılıp kalma. Kelimelerin birlikteliğinden oluşan cümlenin öznesine bak her zaman. Yani Kendine! Haydi gel, Vazgeçme! Çünkü; Sana