“Elinizdeki kitap, ‘yaratma edimi’ni anlamak üzere çıktığım yolculuğun Tanpınar durağı. Bir yandan ‘yapısal kuruluş’uyla kendisini (‘kendilik kuruluşu’nu), diğer yandan, o yapısallığın yaratma edimine nasıl izler düşürdüğünü anlamaya çalışıyorum. Bir başka deyişle, hangi koşullarda ve nasıl, yazar öznenin yazma ediminde yaratıcı bir fail (eyleyen) olup olmadığını yoklayabileceğim nirengi noktalarını açığa çıkarmaya, ‘psikanalitik duyarlıklı bakış’a yaslanan estetik-poetik bir yordam kurmaya çalışıyorum.”

'Ve­ri­li kendi ile başı hoş ol­ma­ya­nın hoş­nut­suz­lu­ğu­nu so­run­sal­laş­tı­rıp ken­di­ni kuran ha­ki­ka­te doğru yol alma ça­ba­sı' ola­rak ta­nım­la­mış­tım, psi­ka­na­li­zi -Fre­ud'un Psi­ka­na­li­zi'ni ka­pa­tır­ken. Mev­cu­da iz dü­şü­ren na­mev­cu­dun, bir­ta­kım ema­re­ler­le ken­di­ni gös­te­ren o ha­ya­le­tin, bi­lin­ce mu­sal­lat olan te­kin­si­zin pe­şi­ne dü­şü­len; ku­ru­lu­şun 'maddi ta­rih­sel­li­ği' için­den yol alıp şim­di­nin -"va­ro­luş­sal özerk­lik"e hür­met ve he­ves­le- ye­ni­den

Psikanaliz, bir ‘hakikat' arayışıdır. Verili kendi ile başı hoş olmayanın hoşnutsuzluğunu sorunsallaştırıp kendini kuran hakikate doğru yol alma çabasıdır. Mevcuda iz düşüren namevcudun (birtakım emarelerle kendini gösteren bir ‘hayalet', ‘musallat bir tekinsizlik'tir o) kurucu hükmünden hareketle —kuruluşun maddi tarihselliği içinden yol alarak şimdiki kendinin yeniden inşa edilmesi anlamında, psikanaliz, ‘yaratıcı' bir edimdir de: Yaratma cesaretini, itkisini ve yakıtını (dolayısıyla, hakikatliliğini) ‘bi

Romanları Yaşamak, yazarın, farklı zamanlarda yazılmış ve yayımlanmış yazılarından bir seçki. Yazılarında ele aldığı romanlara bir başka açıdan bakıyor yazar. Birer yazınsal metin eleştirisi olarak da okunabilecek olan bu örneklerin ortak noktası, okurun bakışını psikanalitik duyarlılığa çağırıyor oluşu. Kitap, yazarın daha önceden yayımlanmış olan, Birey Sorunsalı/ 'Psikanaliz ve Eleştirel Bir Bakışla Marksizm'; Hayal, Hakikat, Yaratı; Boşluğa Açılan Kapı; Spinoza ve Felsefesi kitaplarındaki bakışın devamı

Psikanaliz, kanımca, ötekindeki kendini, kendindeki ötekini, dolayısıyla, kendi ve ötekinin hemhal oluşundan mürekkep bir hayatı anlama/anladığını dönüştürme kaygı ve çabasından doğmuştur.Elinizdeki kitabın ‘Spinoza ve Psikanaliz’ başlıklı ilk bölümünde, anılan kaygı ve çabanın Spinoza’nın felsefesinde nasıl bir yordama oturduğu, Spinoza’nın var/oluşsal etiği ile psikanalitik anlayış ve yordamın nerede/nasıl kesiştiği -ve ayrıştığı- irdeleniyor. Kitabın, ‘Psikanaliz’ başlıklı bölümünde ise, -Sufîlik, Marksi

Yazınsal bir metni, diyelim, Halid Ziya´nın Mai ve Siyah´ını, başarma, ünlenme, yazarlık sevdası hakkında bir roman olarak okumak, makul bir okuma olabilir. Aynı romanı, ´narsisistik yapı´nın görünümlerine ilişkin bir roman olarak okumaksa, doğrudan psikanalitik tavra uygun düşer. Halbuki, ´psikanalitik duyarlıklı bakış´, söz konusu metne, narsisistik ´çatışmalar´ın, ´imge(lem)sel´ düzlemde ne denli ayrıştırıp görünür kılınabildiği, çokseslilik ve çokkatmanlılık içinde ne denli ´sorunsallaştırılabildiği´, d