Yıllar önce köşe yazılarımı ve kitaplarımı okuyan, konuşmalarımı izleyen bir öğretmenin Neden bir Atatürk kitabı yazmadınız? Yazmalısınız... önerisine, içtenlikle Çok isterim demiştim. O gün ağzımdan küçük bir fısıltıyla çıkan bu sözü bugün sesli sedalı hayata geçirmenin ve bir kitapla mühürlemenin gururu içindeyim. Bu kitapla 23 Nisan Milli Egemenlik ve Çocuk Bayramı'yla çocukluk günlerimi; 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı'yla öğrencilik ve gençlik yıllarımı; 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı'yla Cumhuriyet değer

4 Kadın 40 Kıta'yı kaleme alma serüvenimde... Hafif acıları konuştururken derin acılar da dilsiz kalmasın istedim, dışımdaki dünyanın kapılarını aralayıp pencerelerinden hava gelsin istedim, sizinle birlikte ben de nefes alırken nefes vermek istedim, gerçek hayatlara dokunurken o karakterleri konuşturmak, mekânları, insanları, ortamları, kişileri/kişilikleri, hayatları olduğu gibi var etmek istedim ve bu süreç içerisinde en çok da kendim olmak istedim! Bir borç için... Bana bu yolculuğumda arka çıkan, de

Kars, sadece gözümü açtığım yer değildir. Anılarımdır, acıyı, mutluluğu, başarıyı, yenilgiyi yavaş yavaş yaşayarak, tadarak öğrendiğim yerdir. Oraları anılarımda saklı tuttuğumdan adı geçince içimde güneşin açması, fırtınanın kopması bundandır. Kars, bazen şakacı bir gülüşle bakmıştır bize tepelerden. Bazen yarı bağışlar, yarı iğneleyici sözlerle alaya almıştır bizleri. Bazen de keder yüklü yorgun bakışlarıyla bizleri gurbete uğurlamış arkamızdan bakakalmıştır. Sessiz, sitemsiz...