Sen O'sun İşte Hani çok sevdiğin biri, Öldükten sonra rüyana girer de, Bütün hasretinle kucaklamak istersin. Şöyle bir bakıp, silinir gider ya, Sen o'sun işte... Hani göçmen kuşlar telaşsız, Daireler çizerek toplanırken, Gitmeyin!!! Diye haykırmak ister, susarsın çaresiz, Yüreğini bir sızı kaplar ya, Sen o'sun işte... Yasemin Kumral, Sen O'sun İşte isimli kitabındaki şiirlerle, herkesi, özlemenin büyüleyiciliğine, çocukluğun güzel anlarına, vazgeçilmez aşkların kıymetine ve insan olmanın, insan hissetmenin

Yasemin Kumral deyince Ankara Basın Tepe günlerim aklıma gelir. Komşu kızıydı Yasemin. Bizim evde de sık sık Modern Folk Üçlüsü merkezli toplanırdık. Kimler kimler gelirdi o gecelere, çoğu sanatçı; Nükhetler, Emeller, Seyyaller... Aklınıza kim gelirse... Bir de komşunun küçük kızı gelirdi, elinde gitarıyla; Yasemin Kumral oydu işte. Hep gitarıyla değil ha... Bazen de annesinin bana yaptığı aşure, çorba tenceresi ya da kurabiye poşetiyle de gelirdi. Bir gün sevinçle daldı. Bir şarkı yaptım diye... Çaldı, söy