Bütün canlılar gibi, uzağa ya da yakına olan bir konar göçerliktir hayat. işte bu seyahatimizde herkesin bağlı bulunduğu topraklar belirler kültürümüzü ve edebiyatımızın en ince noktalarını. Küçük bir ilçeden yola çıkılıp bütün bu topraklar üzerindeki insanlarımızın bir araya gelerek nasıl bir bütün olduğunu ve bu bütünlüğün içinden tasavvufumuzun ne kadar önemli ve vazgeçilmez bir değer olduğunu içeren, roman tadında ve bire bir yaşayarak kaleme aldığım bir kitap. -Turan Özbudak

Bir şeyler söyelmeli Gerek duymadan fakat gerektiği zamanın yakın olabileceğini düşünerek sizler de bir şeyler deyin, söyleyin. Dibine kadar, Allah'ına kitabına hatta Allahsızlığına kitapsızlığına kadar deyin söyleyin ve sevin. Ve vaz geçmeyin kendinizi severken sizi sevenlerden. Selamlar saygılar sevgiler sürüyorum yüreğimdeki her satırın her harfiyle. Bırakıyorum buraya ve merhaba diyorum ilk sayfama. Merhaba... Turan Özbudak

Küskün çığlıkların sessiz dalgaları, Nice şehirleri gömer yırtık hayallerin berrak sularına. O yüzden hiç küsmem. Küsmek, bir değil bin eksik kalmaktır. Yalnızlıktır yani. Korkudur bir başka deyişle. Ah! derken umutların bir yere kadar vurur kendi dizine. Vah!lanırsın belki ama pek uzun uğunmaz kara bahtım diye çırpınan sinelerin sahiplerinde. Çünkü, kor-kuyu korkuyla değil, yaşama sevincini kendi nefesinde yasalaştırmaktır ömür dediğimiz. Bütün feryatlarımızın sessiz fırtınası, dağıtırken ak-şam kızıllığ

Önce kendi cinsini devşirdi Sonra denize idam sehpası Toprağa kendi kanını serdi Ve alabildiğince özgür Hava Sizlere ömür Kalabalıklardan korkma. Boş bıraktığın meydanlar, bela olur başına. Sanma ki uyuruz. Sanma ki güneşsiz büyürüz. Aldatmasın bu efendiliğimiz seni. Biz çok zincirler kırdık, işte o yüzden hürüz. Demem o ki; aklımla alay ettirmem. Hele ki emeğime çomak sokanın, cehennemini yeniden yakarım. Korksun elbet, fikirlere zincir vurduğunu sanıp, emeğimizi sömürürken kalemimizi kırdıklarını

Seni özlüyorum az kalır kelimelerde, Seni seviyorum basit düşer mantığın manalarında, Ellerim titrer hayaline dalmadan bin yıl once, Güneşim güz, Uçurtmam yalnız, Hapishanemi özlüyorum senli yedi iklim altı kıta, Sağlam ve dipdiri çakılıyor gözlerim boş aynaya, Kapıyı açıp da girdiğimde odaya, Ayna batar her yerime, Çırağan Saraylarından tembel, Ortaköy minarelerinden sivri, Boğaz köprülerinden daha bogazlayan, Ve gözlerim görmez, Ve ben hissetmem acılarımı kolay kolay öyle, Seyreden şaşırır y