Melahat İstanbul 'a göçüyoruz. Hazırlıklar tamamlandı, vazlizler kapıya konultu. Eşyalar kalmaya karar verdi. Tabii bu eşyaların kararı değildi. İhsan'ın kararıydı. Hellece'den İstanbul epey uzaktı ve eşyaların gitmesi evden kazandıkları paranın en az yüzde otuzuna mâl olabilirdi. İhsan, düşündükçe ferahladı. İşe yarayan eşyalarını komşusuna satarak mal varlığına biraz daha katkı yaptıvesselam!.. Mecbur mudur her taşralı bu yola Haydi köylüm, sana uğurlar ola!.. Göç günü geldi çattı. Gurbet yorgan

Kaf Dağı'nın ardında, Kef Denizi'nde bir ada... Adada bir zindan, zindanda kötülüğün sinsi ayak sesleri... Beklenmedik bir sarsıntı, bir zelzele... Yer yarılacak! Kötülüğün çelimsiz ama güçlü kollarında bir sahne yükselecek göğe doğru. Sahnede bir oyun, yedi adam... Dökülecek cihanın üstüne, insanlığın köhne zihin ormanlarına replik replik. Çözülmeyecek, gittikçe dolanacak, dolaşacak adımlara zehir iplik iplik. Fısıldıyor kan rengi perdenin arkasından hırıltılı bir ses! Kimdir o? "SUFLÖR

Kastamonu... Yeşil bir sergüzeştin nihayetsiz deviniminde ılgıt ılgıt esen seher yellerinin titrettiği yapraklar misali yaşamını sürdüren kutlu ve kadim şehir... Şehrin bağrında, sükûnetin verdiği tebessüm ile hayatlarını idame ettiren mütevazı insanlar... Gece, suları susturup gafleti körüklediği anda mübarek bir mezarın semavi hizasında rüya kapısı açılır ki cihana değer... Karşınızda nurların en rayihalı anlarıyla ışıldayan Asr-ı Saadet mührü belirir. Aynı mührün nişanı beş yüz yıl sonra Kastamonu üzerin