Türk edebiyatının en meşhur şiir verimlerinden Bir Bayrak Rüzgâr Bekliyor'u, Cumhuriyetimizin 100. yılına özel bez ciltli, şömizli baskısıyla takdim ediyoruz. 1945'teki ilk baskının kapak ve iç tertibi korunarak Oğan Kandemiroğlu'nun

Bayrak şairi Arif Nihat Asya'nın eşsiz eseri, yazıldığı günden bu yana gönlü vatan sevgisiyle dolu olan birçok kişinin ezberinde yer alıyor. Her yaştan okurun sevdiği şiir, ilk defa çizgiyle buluşuyor ve bir kitap hâlini alıyor.

Eller dilinde -varsın- Densin: «Bahâne, hiçten!» Müjdenle ben senin için Geldim, koşup Meriç'den; Bir şarkı söyle, ey ses, Bir şarkı söyle içten! Yüksekte söylesen de Diler Nihad, Haliç'ten... İster sabâdan, ister Mâhûrdan, eviç'ten Bir şarkı söyle içten! Bir şarkı söyle içten!

Dünyâya gelenler, dönebilseydi geri, Kalmazdı yarattıklarının binde biri İnsan mı, melek mi, cin mi; hey Allaahım, Kim istedi senden bu dönülmez seferi?

DESTAN Yoksa şu yaprakta Yavuz Yoksa şu sayfada Oğuz Biz de yoğuz, biz de yoğuz! Siz gelin imdadımıza, Elimizden siz tutunuz; Mevlânâ, Yesevî, Yunus! Sizlere «Üçler, Yediler», Bizlere «Kırklar» dediler.. Daha çoğuz, daha çoğuz! Bir ateştir, yanar, tüter: Bu ordunun adı ister «Ümmet» olsun, ister «Ulus»!

Bir gizli haber geldi, ki Hak müjdesi bu; Da'vetlerin en sessizi, en sâdesi bu... Dostlar, bacılar, uzun sürer; beklemeyin: Binlerce hatâya bir sehiv secdesi bu!

Arif Nihat Asya Nesir Seti-6 Kitap Takım Aramak ve Söyleyememek Ayın Aynasında Kanatlarını Arayanlar Kubbeler Top Sesleri Sevgi Mektupları

Set İçeriğindeki Kitaplar; Bir Bayrak Rüzgar Bekliyor Dualar ve Aminler Fatihler Ölmez ve Takvimler Kökler ve Dallar Rübâiyyat-ı Ârif -I- Rübâiyyat- ı Ârif -II- Ses ve Toprak

Tapduk, eşikte ayağına takılanın kim olduğunu sorunca Ana Bacı'dan Yunus... cevabını almış; Tapduk Emre Bizim Yunus mu? dediği zaman sevincinden dünyalar Yunus'un olmuş. Ey büyük Yunus, ey yarınların Yunus'u: Bugün burada çevrendeyiz. Belki günde beş vakit geçtiğin yoldayız. Tapduk'un yerinde sen varsın, senin yerinde biz. Bu toplananların kimler olduğunu merak edip sorarsan elbet biri çıkıp Ahmet, Mehmet, Ârif... diyecektir. Bizim Ahmet mi, bizim Mehmet mi? dersen ne mutlu bize! Hele Bizim Ârif mi? deyiver

Biz, kısık sesleriz minareleri, Sen, ezansız bırakma, Allaah´ım! Ya çağır şurada bal yapanlarını: Ya kovansız bırakma, Allaah´ım! . Yarının yollarında yılları da Ramazansız bırakma, Allaah´ım! Ya dağıt kimsesiz kalan sürünü, Ya çobansız bırakma, Allaah´ım! Bizi sen sevgisiz, susuz, havasız Ve vatansız bırakma, Allaah´ım! Müslümanlıkla yoğrulan yurdu Müslümansız bırakma, Allaah´ım!

Ay, dağlarına döndükten sonra da beyaz kalacak yüzünü, yüzümüze çevir. Fakat niçin bizden aldığın şeyleri aya götürüp ayda bırakıyorsun? Yıldızlarla, yıldızlardan ışık dilenen ellerle, bizim gecelerimizi bize bağışla ve ayın çocuğu kal. Fakat niçin bizden aldığın şeyleri aya götürüp ayın kulağına fısıldıyorsun? Sesler içimizde sesini tazeleyecek! Şu karanlık dünyanın yuvasını ayda yapan kuş, sen olacaksın. Nisanların, eylüllerin en güzel ayları senin olsun. Fakat niçin bizden aldığın şeyleri aya götürüp ayı

“Dilediğin yüzü seç!” deselerdi ne daha güzelini arardım, ne daha beyazını!... onu alıkor, ötekileri bırakırdım. Benim yüzüm güzel bir yüz değildir; fakat yüzler içinde bana en çok yakışanı, odur…ve aynalar için değil, benim içindir!

Şehitler tepesi boş değil, Biri var, bekliyor... Ve bir göğüs nefes almak için Rüzgâr bekliyor. Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye, Yattığı toprak belli, Tuttuğu bayrak belli. Kim demiş Meçhul Asker diye? Destânını yapmış, kasîdeye kanmış... Bir el ki ahretten uzanmış, Edeple gelip birer birer Öpsün diye fâniler.

Kim inmiş denizin dibine, kim koymuş balığın adını? Kim dolaşmış gökleri kat kat; kim koymuş kartalın, Ankaa'nın, hürriyetin adını? Hangi kanadlarla kim uçmuş yıldızlardan yıldıza; kim koymuş Terazi'nin, Merih'in, Zühre'nin adını? Kim Promete demiş ateş hırsızına; kim koymuş alevin, dumanın adını? Kimin dalına konmuş saadet, hangi dal çekebilmiş saadeti ve hangi dil koymuş saadetin adını? Kim girebilmiş İnsanoğlu'nun içine; kim koymuş gönlün, ruhun, vicdanın adını?

Hadîsin büyük, müjdelenmiş emîri, Mücâhid ve Fâtih sıfâtınla gittin! Bu dünyâda târîhe gül devri açmış, Fetihlerde geçmiş hayâtınla gittin. Giderken elin boş değildi:Şehidlik berâtınla gittin!

Evet; dilsizler korusu gibi, sağırlar konseri gibi körler poligonu Dünya için bulunmuş adların en güzeli olabilecek kuvvette bir ad ki tekrar edilmeye değer: Körler poligonu. Körler nişan alıyor; körler atıyor, körler vuruyor. Atın körler, atın Kafaya mı gelir, göze mi gelir; göbeğe mi, yüreğe mi gelir; imana mı, ahlâka mı; geleneğe mi; nereye gelirse gelsin, atın! Attıklarınız nişanı bulsun bulmasın, hedefsiz kalmayacaktır. Kabza kavrayın, tetik düşürün. Yalandan başlayarak sahiden devam edin Yere çevirin,

Yerle göğün arasında senin sıcağının yanıbaşında, yüzümde yüzünü, kalbimde kalbini duyarak oturdum ve iyi şeyler düşündüm. III Şeytanı gördüm: yedi kere mel`un, kırk kere mukaddesti. İçkiyi gördüm: Üç kere haram, yedi kere helâldi. Suçu gördüm: dışında günâh, içinde sevap parlıyor. Şeytana rasladım: güçlüklerde fikrini aldım, isabetliydi. Hiyaneti gördüm.. tahtı vardı; tacını ben giydirdim. Cinayeti gördüm, bağışladım. Ve birgün Nuh`u gördüm: gemisinde bir kişilik yer ayırmıştı. Gökleri gördüm, yıldızımı b