La nê hîs û heskerdişê ma... ez nêzana ez to rê senî vaja, ti nuştox î û ti nê çîyan hîna zaf zanî. Mi heskerdişanê winasîyan ser o wendo, mi eşqê winasî eşnawitî... la çiyo ke zaf cîya yo ke merdim nê hîs û heskerdişî biciwîyo. Ha ez tena şîna ney to ra vaja, birayo ezîz. Ez sereyê to nêdejna, kilm piro da, kurmanckî vaja: Dima... xora estaneka mi zî nê dimayî ra pey dest pêkerd, dejê mi badê dest pêkerd, ezîzê mi. Ne vatişê Homayî ne vatişê mi... la vatişê datkênaya mi rast vejîya. Winî bi. Sey datkênaya

Hesenê Metê, 1980lerin karmaşası içinde ülkesini terk etmek zorunda kalan ve İsveçe yerleşen Kürtlerdendir. Gençlik yıllarından itibaren Kürtçe öykü ve romanlar kaleme alan yazarın bugüne değin Labirenta Cinan (Cinler Labirenti) Tofan (Tufan) ve Gotinên Gunehkar (Günah) adlı üç romanı yayımlanmıştır. Birçok çeviri kitaba da imzasını atan Hesenê Metê Kürtçenin en üretken ve özgün yazarlarından biridir. Günah insan hakikati üzerine kurulmuş bir roman. Değişimin ve sorgulamanın insanın kendini bulması üzerind

Öğretmen Kevanot’un atandığı köy, dönen dolapların, fitne fesadın yurdudur adeta. Köylüler, hem iyi ve temiz hem de cahil ve anlayışsız kişilikleriyle birer bilmece gibidirler. Öğretmenin önünde iki yol vardır: Ya onları anlamaya çalışarak o temiz yanlarını keşfedecek ya da cahil oldukları için onlardan uzaklaşacak. Kevanot, birinci yolu seçer: Fakat cadıların, cinlerin, insan ve şeytanın sesinin birdenbire karıştığı bu köyde yaşananlar, romanın kahramanlarından Gebrane Baço’nun şu sözlerini doğrular: “

Mamoste Kevanot, tevî xanima xwe Nêrgisa Koçer diçe Gunde Dînan. Cihê fesadî, dek û dolap û virekiyê. Û gundî; ji aliyekî ve ciwamêr, dilgerm û pakij, ji aliyê din ve; nezan, korfam û serhişk. Mamoste ji dizane ku du rê li ber hene: An wê dakeve pîvana wan û li wî aliyê wan î pakij rast bê an jî xwe ji wan dûr bixe û rastî aliyê wan î korfam bê. Kevanot bi zimanê wan dipeyive û dide ser riya yekemîn. Lê li wî gundê ku pîrebok û cin, însan û şeytan tevlihev dibe wê gotina Gebranê Baço rast derkeve: Ku tu dak