Hoyratça esen rüzgâra inat yürümeye devam ediyordum. Gecenin soğuk karanlığına karışıyordu rüzgârın kulak tırmalayan hırçın uğultusu. Peki, o çığlık sesi? Neden silinmiyor oraya savuruyordu bedenimi. Dalından yeni kopmuş bir sonbahar yaprağı gibi... Yaralı yüreğimde cayır cayır yanan intikam ateşi günden güne büyüyor, büyüdükçe zehirli bir uyuşturucu gibi yakıp kavuruyordu tüm benliğimi. Sen gittin Zeynep ama kendi isteğinle değil. Çaldılar seni benden. Acımasızca karanlığa ittiler beni. Güneş yok, ışık y