Yüreğimin içinde birikmiş geçmiş, öyle çok yer kaplıyor ki... Boşalt, boşalt bitmiyor. Ya ben kaşıkla deniz boşaltıyorum ya da okyanus saklamışım yüreğime haberim yok. Boşalacak bir gün. Boşaldığında ya çok boş kalırsam diye korkuyorum artık. Biliyorum, yalnız değilim ve olmadım hiç. Ne kadar yalnız kalmak için kaçsam da zaman zaman, hep şarjım bağlıydı sanki. Hala enerjisini benden esirgemeyen ailem, dostlarım iyi ki varsınız. Ve şimdi zamanı artık. Beni insan yapar mısınız? Çığlıklar attırır mısınız ban