"Yazanın derdi, yazının temel derdidir! Yüzyıllardır değişmeyen kalem tutkununun söz konusu derdi, günümüzde de iç sıkıntısı kaynağıdır: Yazanın kasvet ve özeleştiri (pişmanlıkla hesaplaşma) konusudur yani... Dünya edebiyatından ve bizim edebiyatımızdan birçok örnek gösterilebilir; şairin, yazarın kendi ‘iç-dokusuna’ ve/ya varoluş sızısına bağlı tıkanmalardan... İdeolojik sistem baskısı, ekonomik yoksunluk, toplumsal, töresel, bireysel çelişki ve çatışmalar doruğa çıktığında, bunalım kaçınılmazdır. Edebiyat

"Yalnızlığın çeperi, gören değil; kör kök tutmaz, dal vermez sardunya çorak halidir insanın, ne yazık ki ruhuna çiçek tozu, polen vermez usuna petek, bal vermez yaşamda cenin noktasından, çocukluktan geçtikten gayrısı öze zeval gülüm beton çehresi, salt mengene kent kin ile öfke, nefret ile hırs, ah’lı ur silahlı niyet, kendinin celladı vurur, enine-boyuna it gerçeğini çile urganını da önünde-sonunda sıkan sicim ile diyet eyler gülüm

"Adı meçhul çiçeksin hala ses rengin çığlık şuramda"

Kuşların kanat şenliği mi ne, armağan tanyeri alkışı, işareti yaşıyor olmanın şakırtılar eşliğinde yudumlattığı erinci sebil, enginliği midir yaşıyor olmanın insanlar yalnızlığın da mı rengi yoksa daha güneş görünmeden yakan iç soru sevgisizliğin kurbanı mı eskiyen beden? yanıtı; belki de şu 'an'ın kuşlar korosu