Bir kere saygılı bir çocuğum ben. Hem tatlı hem saygılı... İkisi bir arada. Ben ve saygı; dondurma ile çikolata sosu gibiyiz aynı. Ama tabii saygımı bozmamak için de hayli direniyorum, özenle seçiyorum kelimelerimi. Ruhum bu konuda tam bir savaşçı. Duymuşsundur sen de; doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar. Bizi de kovdular. Olsun. Onuncu köyden sesleniriz, sıkıntı yok. Onuncu köyden de kovulabilme ihtimalimiz her zaman var. Onuncu köyden seslenen, sonuncu köyden de seslenir. Yeter ki duysunlar. Kimler? Onl

Yoksun Şarkılar bir taş olur, SEN’le vurur yüreğimi Bir parça suskunum sana, bir parça küskün. Yoksun Büsbütün yıkar beni lanet olası yoksunluğum. Sen hâlâ çoktan unutulmuş sanıyorsun kendini, Bense hâlâ açım sana, Hâlâ sana susuzluğum...

Çok farklı ülkelerde, çok başka hayatlar yaşıyor olabiliriz ama annelik evrensel. Sorunların üstesinden gelme iradesi, altından kalkabilme gücü, çözüm üretebilme becerisi de öyle. Niye? Çünkü ANAYIZ ŞUR'DA! Çocuğu sırtımıza atar dünyayı alırız karşımıza. Gözümüz kara, sırtımız pek. Elhamdülillah...

Gün geliyor, ana evinin, o birlikte kahvaltı ettiğin, gülüp eğlendiğin, komşularla hoşbeş ettiğin, halı silkeleyip çamaşır astığın balkonunda, sırtını duvara yaslamış bir selâ dinliyorsun. Selâ bitiyor, annenin kimliğini okuyor hoca, "vefat etmiştir" diyor sonra... Mıh gibi saplanıp kalıyorsun yaslandığın o duvara!!! 25 yıl önce kaybettiğin baban da ölüyor yeniden orada, o anda, çocukluğun da anıların da dünlerin de bugünün de yarınların da... Hayat eksik etek devam ediyor sonra; etmek zorunda! Anasın sen d