Bu kitapta yeryüzündeki kötülük odaklarından biri, üstelik önde gidenlerinden biri olan Nemrut ele alınacaktır. Ancak, hemen belirtmeliyiz ki, "Nemrut ele alınacaktır" dememize karşın, "Nemrut kimdir?" yollu bir soruyla karşılaşacak olursak, verilebilecek kesin, açık, sağlıklı ve tutarlı bir yanıtımız yoktur. Çünkü Nemrut, kelimenin tam anlamıyla "efsaneleşmiş" bir kimliktir. Bütünüyle "efsane"lerle örülü ve örtülü bir yaşam; böyle bir yaşamı sürdürmüş olduğu konusunda çokça söylencelere konu olmuş bir ada

Kendilerini Mısır'dan çıkarmış bulunan öz peygamberlerinden "tapınmak için" bir put isteyen İsrailoğulları'na, Musa aleyhisselamın "mikat"ta bulunduğu sırada O'nun yokluğundan yararlanarak, istemiş bulundukları "put"u yapan, bu yaptığı puta tapınmaya çağıran ve çağrısında da başarıya ulaşıp kavmini puta tapındıran Samiri, eğer sıradan bir put yapımcısı olsaydı, belki de, hakkında konuşmak/yazmak gerekmeyecekti. Nitekim insanlığın geçmişinde ve de günümüzde birçok "put üreticisi", "put yapımcısı" ve "put ko

Yüce Allah, insanı, "en güzel" tanımlamasıyla nitelendirdiği bir "oluş" içinde yaratmıştır (93/Tin: 4). İnsanın yaratılışındaki aşamaları bildiren bir dizi ayetin ardından, Yüce Allah'ın kendisi hakkında "Yapıp yaratanların en güzeli olan Allah ne yücedir!.." (23/Müminun: 12-14) buyurmasıysa, bu "en güzel" nitelemesinin anlamını, kapsamını, derinliğini ve değerini daha açık bir biçimde ortaya koyar. Yüce Allah'ın yaratmış bulunduğu bu "en güzel"e ikramı da en büyük olmuştur. Ona kendi "ruh"undan üflemiş (1

Bu kitabın konusu, adından da anlaşıldığı üzere, "Şeytan." Soru ve cevap: "İyi de, niçin Şeytan?" "Çünkü Şeytan, ilk yaratıldığımız andan itibaren gündemimizde. Dahası, hep bizimle birlikte..." Bu "isim-kavram" insanlığın gündeminde, yaşamında, söylemin de hep var ola gelmiştir... Hem de "var" kelimesinin anlatımda yeterli olmayacağı ölçüde hep vardı. Her yerde ve her dönemde insanın yanı başın da, insanla bir arada, yaşamın ortasında, yaşamla iç içe ve hatta kimilerine göre de "tanrılar" arasında, melek

Bu kitabın konusu Yahudilik/Musevilik değil; kendini bu dinin bağlısı olarak tanıtmakla birlikte bağlı olduğunu öne sürdüğü dinin gereklerini hiçbir zaman yerine getirmemiş bulunan, zaman zaman peygamberlerine karşı çıkan, hatta onları öldürmeye kadar haddi aşan "Yahudi" tipidir. Bulundukları yörede ve çevrede insanlarla uyum içine girmek bir yana, onların kızgınlıklarını üzerine çeken; bu noktaya gelinceye dek de hem sömüren, hem insanlar arasına benlik ve ikilik ve kargaşa ve düşmanlık tohumlarını saçmayı

Ebu Cehil, belli bir dönemde yaşamış, yaşamının hemen her kesiti apaçık ortada bir kişilik olmakla birlikte, öteki ve asıl önem li yanıyla da yeryüzündeki kötülük odaklarından bir odaktır. Üstelik sıradan da değil; saydığımız diğer kimliklerin hepsine birden "simge" sayılabilecek çapta bir odak, odakların odağında yer alan bir kimlik... Ebu'l-Hakem Amir bin Hişam'a "Ebu Cehil" adını veren, Efendimiz aleyhissalatü vesselam... O'nun bu adlandırmasından sonra, hep, öylece anıla gelmiş. Cehlin/bilmezliğin baba

Yeryüzüne inildikten sonra, ilk zamanlarda neler olmuştur; nasıl bir yaşam sürülmüştür, bilmiyoruz. Kesin olan bir şey varsa, o da, "insanın düşmanı" olan ve insan ile birlikte Yeryüzüne indirilmiş bulunan "Şeytan"ın, elbette, boş durmadığı, âdemoğullarına -onları doğru yoldan alıkoymak için- musallat olmaktan/sırnaşmaktan vazgeçmemiş olduğu gerçeğidir. Çünkü o, buraya, böyle bir amaç taşıyarak, bu amacı doğrultusunda üstlendiği yükleniminin doğurduğu bir ödevle görevlendirilmiş olarak gönderilmiştir. Yine

Yalnız Tevrat'ta değil, Kur'ân-ı Kerim'de de kendisine ilişkin "haberler" bulunan, adı çevresinde alabildiğine ayrıntılı rivayetler yayılmış olan, bir "zenginlik simgesi" olarak dillerde dolaşıp duran Karun, tam anlamıyla "çağdaş" bir kimlik, yaşamakta olduğumuz çağla tıpı tıpına uyumlu bir kişilik belirtir. Zenginliğe verdiği önem, zenginliği "bilim"e iliştirmesi, kendisindeki bilgiyle ilişkilendirmesi, "bilim"i zenginleşmek için kullanmış olması, zenginliğiyle yaptığı gösteriş ve bu yolla elde ettiği güc

Firavun... Ne yanından bakarsanız, o yanıyla ortada apaçık duran "kişi"... Ona ilişkin öyle çok bilgi, onu tanıtıcı o ölçüde bol veri var ki, bunlara bakarak, bundan dört-beş bin değil de, dört-beş yüz yıl önce yaşamış olduğunu düşünebilirsiniz. Ayrıntılarına varıncaya dek gözler önünde duran bir "tarih"... Yapılar, mezarlar, resimler, yazılar, eşyalar ve daha neler ve neler... Her biri tanıtıcı birer "anahtar", birer tarih belgesi... Bu zengin malzemenin ışığında satır satır okunabilen bir dönem, bir uygar

Bel'am; adı, sanı, ünü, namı çok yaygın bir kimlik. Hakkındaki yine çok yaygın olan rivayetler bir yana, günlük konuşmalarda bile dinini dünyalıkla değiştiren ya da güçlülerin dümen suyunda giden din bilginlerini simgeleyen bir figür olarak yer alır. Nemrut, Firavun, Karun, Haman, Samiri gibi isimlerden söz eden Kur'ân-ı Kerim'de -onun din olgusuyla böylesine ilişkilendirilmiş olmasına karşın- Bel'am adı geçmez; ama, ilahiyat literatüründe hatırı sayılır bir yeri vardır. Keza Tevrat'ta da onunla ilgili uzu