"Canım ablacığım haberin geldiği an mahallemizde bir sevinç rüzgârı esti adeta. Gülmeyen yüzler güldü. Evet, ablacığım sen gittikten sonra nedense seni hatırlarken hep ağlar oldum. Evet, nedense hep ağlıyordum. Neden? Niçin bilmiyorum ama ağlıyordum. Hele şu son gidişin var ya beni mahvetti. Haber vermeyişin beni öldürüyordu. Niçin? Niçin haber gelmiyordu? Yoksa bizi unutmuş muydun? Hayır, hayır bu olamazdı. O hâlde başına bir iş mi geldi? Allah korusun! Evet, bazen de sanki karşımdaymışsın gibi küsüyordum

Yüzyıllardır İslam inancıyla yoğrulmuş bu topraklar, neredeyse son yüzyıl içinde köklerinden koparılıp dinine imanına yabancılaştırılmak adına nice toplum mühendisliği operasyonlarına maruz kaldı. Görünürde inanç özgürlüğü yasalarda vardı ve koruma altındaydı. Ancak uygulamada tam tersi bir icraat vukua geliyordu. Öyle ki Müslüman halk, evlatlarına özellikle kızlarına örtünün imanın bir gereği ve İslam'ın en görünür farzı olduğunu anlatmakta zorlanmaya başlamıştı. İnternet çağının gelişimi algı operasyonla

Bazen insan, kendi içinin karanlık dehlizlerine de girmeli diye düşünüyorum. Düşünüyorum da hep yağmurlu ve kasvetli havaları buluyor bu zamanlama. Bir hikmeti var mutlaka... Bazen usul usul, bazen şakır şakır yağışı ile yağmur, gözyaşlarını hatırlatıyor bana. Kimi zaman içimize döktüğümüz, kimi zaman yanaklarımızdan yuvarladığımız... Ama her halükârda, yağmurun yeryüzünün kirini, pasını temizleyip, arı duru bir hale getirmesi gibi, gözyaşı da içimizi temizliyor, paklıyor insanı. Kalp paslarını gideren tek