Bu çalışma iki ana bölümden oluşmaktadır. Katı Modernite kavramı üzerinden gelişen birinci bölümde zorunlu gözetlenme olgusu olarak temayüz eden panoptikon kavramı ele alınır. Bahse konu pratiği oluşturan teorik düzlem/ arka plan özellikle Descartes felsefesi üzerinden incelenir. Bu doğrultuda modern öznenin neliği hususunda ayrıntılı bir tartışma yürütülür. Çünkü modern öznenin nasıl bir özne olduğu incelenmeden panoptikonun niçin hayata geçirildiği de tam olarak anlaşılamayacaktır. Çalışmamızın ikinci böl

Oysa insan, kelimelerini yitirmiş bir üryan olarak cennetten sürülmeye mahkum edilmişti. Hem Rab, kendisini insanlığın hatta ondan da öte âlemlerin Rabbi olarak ilan etmemiş miydi? Şu hâlde her insanın aslında bir mülteci olduğunu görmek çok mu zordu? Ve bir de Augustinus'un yeryüzü devleti üzerine söyledikleri ve hatta Kant'ın dünya bütün insanların ortak kullanımına verilmiştir yargısı öyle orta yerde durmuyor muydu? Ama galiba bazen sadece insanlar değil, düşünceler de ıssızlaştı