Elinizde bulunan eser, Ali Ekrem Bey'in baba dostuna dair bir vefa borcunu ödeme gayretinin neticesi olarak tanımlanabilir. Namık Kemal'in, Recaizâde Mahmut Ekrem'e bir samimiyet ve iltifat göstergesi olarak oğluna verdiği isimle Ali Ekrem, dünyayı anlamlandırmaya başladığı tarihten itibaren tanıdığı Recaizâde Ekrem'e olan borcunu bu eserle ödemeye çalışmıştır. İki parça olarak düşünülen ve ilki 26 Şubat 1337 (26 Şubat 1921) tarihinde Darülmuallimîn konferans salonunda yapılan konuşmanın yayımlanmasından ol

Recaizade Mahmut Ekrem Bey'den bahsedilirken sanatkâr sözcüğünün kullanılması yazar için bir tercihten öte zorunluluk durumunun ifadesidir. Monografi çalışmalarında üzerinde durulan ismin hemen daima edebî türlerden birine olan bağlılığı araştırmacının inceleme nesnesine şair, yazar, romancı, tiyatrocu gibi sözcüklerle hitap edebilmesine imkan tanır. Ancak monografisi yazılan isim Recaizade Mahmut Ekrem ise bu hitap şekillerinin çalışma boyunca pek çok kez birbirine karıştırılması mukadder bir hüviyet kazan

Tevfik Fikret'in tüm şiirlerinin dökümünden hareket eden ve bu şiirlerin anlam yapılarını ortaya çıkarma gayretinde olan bu çalışma hiçbir zaman büyük sanatkâr hakkında söylenecekleri tüketmiş olma iddiasında değildir. Aksine referansı yine kendisi olan şiirlerin daha görünür hâle getirilmesine, bu şiirler üzerine yapılacak olan çalışmalara yol gösterebilme gayesine doğru atılan adımlardan bir adım olabilmişse kendini yeterli sayacaktır. Yalnız yaşadığı çağın değil bütün olarak Türk edebiyatının önemli sana