Diyebilirim ki bilinç, tam olarak ifade etmeye çalıştığı daha ‘belirsiz’ bir alanda, kelimelerden söze geçiyor ve Kemal Güler’in şiirlerinin çoğu, benim dilde sahihliğe kavuşturulmuş bir iç devlet olarak adlandırdığım şeyi yapmak istiyor.‘Sahihlik’ bu dizelerde ‘belirsiz’ bir kelimedir ve şiirin sayfa üzerinde ‘net’ olma etkisini sağlama çabasıdır. Kemal’in durumunda ise, ‘sahihlik’, denemek için göründüğü kadar, sıradan bir şey yapmadan, bir anlam ifade eden, sürekli bir incelikle karşılaşmaktır. ve şiirse

kıyılarını döven atlar sırtımda dilim ahraz bir gel bir git aklım yoksun nasıl da hırpalarım kendimi bilirsin inadı inattır iniltileri sığlarında değil ta derinlerinde Karadeniz’in

Kemal Güler Kırmızı Sonbahar'dan sonra Utangaç Kırmızı kitabında da zamanın hüzünlü yaşanmışlıklarını incelikli ve içtenlikli imgelerle şiirleştiriyor. Onun dizelerinde insanı kendine çeken içe dönük hesaplaşmaların, yarım kalmışlıkların kanatan acısını hissediyorsunuz. Utangaç Kırmızı, bu toprakların kültürel motifleri, mekan dokuları ile zeminini kurarken insan arayışında soyutlaşan bir uçuşkanlık taşıyor. Yarasını paylaşma içtenliği, özlemek, biriken keşke'ler, bir varoluş hali olarak kedere bile sevgiy

Bir kar kristalinin özgürlüğü gökyüzünden yeryüzüne olan yolculuğunda başka bir kar kristaline değmeden uçabilmesinden ibarettir.