Kafka, içinde yaşadığı dönemin, o dönemin olaylarının değil, gelmiş geçmiş tüm zamanlar›n toplumsal mekanizmalarının yarattığı yalnızlığı, anlamsızlığı betimlemiştir. Kuşkusuz, karanlık bir tablodur bu. Bu karanlık tabloyu aydınlatan ise Kafka Güneşi’dir. Gecenin en yoğun ânında doğan, karanlığın tüm gizlerini açığa vuran ışığıyla, bizlere, insanlara yalansız bir dünya göstermeye çalışan, bunu handiyse özür dilercesine mırıldanarak gerçekleştiren, son aşamada da pişman olup tüm yazdıklarının yakılmasını (bu

1912 yılının Kafka için başka bir önemli olayı da nişanlısı Felice Bauer'le tanınmasıdır. Onunla ilişkisini, üç kez ayrılıp yeniden nişanlanarak, 1919'a değin sürdürdü. Bir türlü evlenememesine neden olarak hastalığını gösteriyordu. Oysa Günce'sinde evliliği bir burjuva bağı olarak nitelemiş ve edebiyat yaşamını sürdürebilmesi için yalnızlığa gereksinimi olduğunu vurgulamıştır. Nişanlısıyla bu ilişkisinden geriye beş yüzün üzerinde mektup kaldı. Bunlar, Kafka'nın ölümünden çok sonra, 1967'de, Briefe an Feli