Aşk! Kavuşmak ya da kavuşamamak… Hasret, özlem anlatan güfteler, şiirler, besteler…
 Aşk, bazen yaşamın sevinci,
 bazen de hüznü olur… Tüm duygular, güftelerde ve şiirlerde gizlenir. 
İlham, bazen aşkla gelir, bazen de hasret ve özlemle…
 Kalemimiz yazıyor mu? Yazıyorsa eğer, ya aşkla
yazıyordur ya da hasretle… Hüzünlüdür ilhamlar, mutluluğa gelmiyor.
 Kalemim hadi diyor, elim durdu yazmıyor.

Kemânî bestekâr Varujan Zilciyan, kalbinde öncelikle insan sevgisini en üstte tutan, bu özelliğini insanlara sunmaktan mutluluk duyan bir mûsikî insanı olarak tanınmıştır.Hocası Emin Ongan'a bağlılığı yaşamının önemli bir parçasını oluşturmuştur.İnsan sevgisini, güftelerinde, akrostiş şiirlerinde, resimlerinde, saz eserlerinde, sözlü eserlerinde, makam terkiplerinde göstermiş ve eserlerini öğrencilerine, ses ve saz sanatkârı dostlarına doğum günlerinde hediye etmekten büyük mutluluk duymuştur.Bu kitap onun

TELGRAFIN TELLERİNE KUŞLAR MI KONAR? Telgrafın tellerine bir gün kuşlar konar. O kuşlar, minik bir kız çocuğunun radyoda dinlediği ve hayran olduğu Özdal Kale Orhon ve Münir Nurettin Selçuk'un enfes nağmelerini kulağına fısıldar. Kuşlar yine bir gün onu Suphi Ziya Özbekkan ile buluşturur ve bu çok değerli bestekârın önerisi ile, ne büyük bir tesadüftür ki, lâkabı Telgrafçı olan Ata Bey'in kurduğu Üsküdar Mûsikî Cemiyeti'nde Emin Ongan ve Arif Sami Toker'in talebesi olur. "Usul mûsikînin kalbidir. Nota kı