Grigory Petrov'dan öğrendiğim, anlamlı bir atasözü var; "Yeni toplumlar, kendileriyle birlikte yeni şarkılar üretirler." Şimdiki toplumların, üretme konusunda acınası bir tembellikleri var. Eğer başkalarının sesiyle konuşursanız, kendi düşüncelerinizi asla söyleyemezsiniz. Koro olmanın da böyle bir dezavantajı var. Asla bireysel ve bağımsız davranışlar sergileyemiyorsunuz. Sesiniz de ne kadar muhteşem olursa olsun, aralarda bir yerlerde kaybolup gidiyor. Özgürlük şarkıları söyleyen bu bilinçsiz eylemciler i

Bembeyaz olmuş gözlerinin önünden anlamlandıramadığı silüetler geçiyor, bilinci açık olduğu hâlde uykudaymış gibi kâbus görüyordu. Tüm o görüntülerin arasında, kime ait olduğunu bilmediği bir ses, insan kulağının duyamayacağı bir frekansla bilinçaltına fısıldamaya başladı. Beyni istila altına alındı ve geçmişine ait bütün hazinesi yağmalandı... Yazar, yakın gelecekte bizi ne gibi tehlikelerin beklediğini anlatırken, araştırmayan ve sorgulamayan bir toplumun nasıl kullanılacağının mesajını veriyor. Bireyse