Bir kentin kimlikleridir mezar taşları. Sessiz, sedasız anılarıdır. Dillerinden anlamayana birer taş yığınlarıdır onlar. Anlayana ibretlik hikâyeler anlatır, içli türküler söyler, takatin var mı diye inler; takatin var mı kısa ömrümün uzun havasını dinlemeye. Zamanı kadrini anlayan tüketmeli, ömrü yaşamasını bilen. Gülü ise sevmesini bilen koklamalı. Çünkü sevmesini bilen gül yaprağında anasının ellerine yaktığı kınanın kokusunu alabilendir. Giden dönmez, geri gelmez giden biliyorum. Biliyorum her ömür bi