Dersaadet ile Köstence arasında gidip gelen şu köhne zahire gemisinden altı aydır taşra çıkıp ayağımı toprağa basabilmiş değilim; sakal kazıtıp torlak kesildim, göynek soyunup çıplak kesildim, adımı değiştirip cavlak kesildim. Ah, can ne kadar da tatlı imiş meğer!.. Dilsizim ya güya, tayfalar Bîzebân Cavlak diye ünlüyorlar beni. Evvelleri Köstence’ye demir attıklarında gemiye kadın kaldırmaya alışmış zebunlar varlığımdan hiç hoşnut değiller, suratlarından düşen bin parça. Ben can derdindeyim, onlar

İster inanın ister inanmayın, beklenilmeyen olaylar halkasıyla uzayıp giden bir zincirden ibarettir hayat; sizi nereye alıp götüreceğini bilemezsiniz. Sizi zenginlik, mutluluk, huzur aldatmacasıyla yurdunuzdan, evinizden koparır, adına gurbet denilen bir büyük boşluğa çekiverir bazen. Oysa gurbet sadece mesafelerden, yabancılıktan ve yalnızlıktan ibaret değildir; aslında o kökünden sökülmüş bir ağacın sararıp solan umut yapraklarıdır, yaşama sevincinizi kurutan gönül susuzluğudur. Eğer genç Saylav gibi bira

Diliyle, diniyle, töresine bağlılığıyla Türklük bilincine sahip kahramanları var Hasan Kayıhan'ın. Ama onların yolları uzun, çetin. çetrefil... Bir de özüne yabancılaşmış, Batı taklitçisi, kim olduğunu, nereden geldiğini unutmuş, kimliğini yitirmiş kahramanları... Gurbet ellerde elde avuçta iyi, güzel, doğru ne varsa bunların tüketimi de var. Kişinin aslını yitirmeden var olabilmesi için onu o yapan bütün değerlerine sahip çıkması, özüne açık veya kapalı bütün saldırılara karşı koruması gerektir. Kayıhan'ın

Enver Paşa, kimi tarihçilere göre bir maceracıdır, kimilerine göre bir çılgın: lakin o, mert karakteri ve sarsılmaz imanı ile Türk milletinin gönlünde hâlâ dipdiri yaşayan bir efsanedir. Yiğit olduğu kadar ince ruhlu, sevgi dolu bir gönül adamıdır Enver Paşa; kâh Edirne sırtlarında kâh Türkistan dağlarında ölüm kalım savaşı verirken bile, bazen bir mavzer mermisinden oyduğu kolyeye, bazen altında uyuduğu bir ağaç gövdesine sevdiği kadının adını yazan bir âşıktır... Bu kitapta, Naciye Sultan'ın kim bilir h

Kuruluş ve kurtuluşun toprağı Bilecik'te Ertuğrul Gazi devrinden beri çileli ama soylu bir hayat süren Karakeçili Bakraz Yörüklerinin kaderi bir kasım ikindisinde köye ulaşan haberle değişmeye başlar: Gazi Mustafa Kemal Paşa ölmüş, yaşadıkları dağların zengin ormanlarına ve verimli yaylalarına göz diken arsız elitler karşısında artık arkasız, kal'asız kalmışlardır. Şeyh Edebali öğretisinin temsilcisi Güllü Baba, töreli oymak beyi Sarı Mustafa, Alperen tavırlı Deli Ferhat'ın öncülüğünde olanca güçleriyle dir

Necmiye on yedisinde beyaz bir gül goncası, Yörük Musa'ya sevdalı bir diğer gül goncası Zaruhi... Sarıkamış'ın buz cehenneminden kurtulup bir bostan kulübesine sığınan on yaralı asker ve ölüm kusan Rahip Arşak Çetesi... Basılan köyler, camilere doldurulup diri diri yakılan insanlar, Kızkardeşler Kuyusu'ndan yükselen iniltiler... Acılara dayanamadı ve doğduğu toprakları terk edip uzaklara gitti. Aradan yıllar geçti ve bir gün geriye döndü; hiçbir şeyin değişmediğini, üstelik insanların daha da yozlaştıkların

Sevmek, her şeye rağmen sevmek, yüce bir duygudur; Elif ve Törehan'ınki gibi, Leyla ve Nurullah'ınki gibi... Bazen de daha yüce bir değer için anadan, yârdan, candan vazgeçebilmektir, sevmek; Karakorganlı Koçibeg gibi, Söğütlü Muhammed İshak, Kazanlı Mısrî gibi... Ama önce bir karış yurt toprağını, bazen bir ırmağı, bir dağ köyünü vatan olarak görebilme ve sevebilme erdemine sahip olmalıdır insan, zira böylesi sevgi yürek ister, mertlik ve iman ister; ölümüne... Acı Su, Fergana'da bir dağ köyünde yaşayan b

Doğru zamanda, doğru yerde olmak... Keşke!.. Yürekleri ve elleri zincirli düşünce kölelerinin Türkiye'yi sokaklardan kıskaca aldıkları günler... Seyit o akşam, Ankara'nın bir sis bulutu hâlinde üzerine çullanan erken kasım soğuklarına teslim olduğu akşam, o sokağa sapmasaydı bütün bunlar başına gelir miydi? Bilinmez ki!.. Ama Seyit, o saatte, oradaydı işte. Oysa günün birinde karşısına melek gibi bir kız çıkmış, ona eşsiz bir aşkla bağlanmıştı; mutluydular, çok mutluydular... Senden benden tek farkları,

Diliyle, diniyle, töresine bağlılığıyla Türklük bilincine sahip kahramanları var Hasan Kayıhan´ın. Ama onların yolları uzun, çetin, çetrefil... Bir de özüne yabancılaşmış, Batı taklitçisi, kim olduğunu, nereden geldiğini unutmuş, kimliğini yitirmiş kahramanları... Gurbet ellerde elde avuçta iyi, güzel, doğru ne varsa bunların tüketimi de var. Kişinin aslını yitirmeden var olabilmesi için onu o yapan bütün değerlerine sahip çıkması, özünü açık veya kapalı bütün saldırılara karşı koruması gerektir. Kayıhan´ın

İçimizdeydiler, arkamızdan vurdular... Sevenleri ayırıp ölüme yolladılar Şimdi de utanmadan yalana soyundular... Osmanlı İmparatorluğunun mecbur kaldığı ve Doğuda meydana gelen olayları en aza indirgemek için uyguladığı tehcir, yıllar yılı soykırım olarak nitelendirilmiştir ve günümüzde de bu konu, dış mihraklar tarafından bu şekilde dayatılmaya çalışılmaktadır. Türkiyenin bu iddiayı kabul etmemesi doğal bir tepki olmakla birlikte, Türk edebiyatında ve bilimsel araştırmalarda, bu konuyla ilgili karşı tez