Güngör Kibaroğlu’nun şiirlerinde insan sevgisini, doğa sevgisini, hayvan sevgisini, vatan sevgisini kısacası insanı insan yapan bütün değerleri onun bu güzel şiirlerinde bulabilirsiniz. Güngör Kibaroğlu şiirlerinde insanın duygu ve düşüncelerini yaşamış ve özümsemiş, farkına varmış, baktığını derinlemesine görebilen ve gördüklerinden derin anlamlar çıkarabilen bir yazın insanıdır. Hümanizmin yılmaz bir savunucusu olduğunu şiirlerinde görebilirsiniz. Güzel, yumuşacık, insanın canına, tenine ve bam tel

Evine yaklaştıkça yüreği yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Nasıl bir özlemdi? Bunca yıl memleket hasreti, sıcak yuva özlemi en çok da sevdiğinin özlemi onu hayata bağlamıştı. Bunlar olmasaydı bunca acıya, sıcağa, işkenceye dayanabilir miydi? Kafesinden salıverilmiş bir aslandı adeta. Özgürlüğe kanat çırpmıştı çırpmasına ya menzile varması neredeyse bir yıla yaklaşmıştı. Kasabayı gören tepeye ulaştığında güneş ufuktan yeni doğuyordu. Dizlerinde derman kalmamıştı. Mevsim artık yaza dönmekteydi. Her yer ye