Daha önce Ölümle Yüzleşmek kitabını yayımladığımız Françoise Dastur bu metinde de aynı meseleyle, ölümle uğraşıyor. Düşünür bu kez ölüm mefhumunun yanına bir felsefe terimi olarak sonluluğu ekliyor ve geleneksel felsefe terminolojisine daha çok başvuruyor. Konuyu işlemeye yine kültür, mitoloji ve efsaneler üzerinden başlayan, bu bağlamda özellikle “yas ve yas ritüelleri” durağına uğrayan Dastur sırasıyla bir Ölüm Metafiziği, Ölüm Diyalektiği ve Ölüm Fenomenolojisi imkanlarını sorguluyor. Ölümün muhtemel

Neden ölünür? Çocukların sorduğu sorular içinde bizi en çok rahatsız eden hiç kuşkusuz budur. Bu soru bizde korku ve endişeye neden olur ölüme dair tek deneyimimiz başkalarının ölümüdür, özellikle de sevdiğimiz insanların. Günün birinde öleceğimiz fikrine alışabilir miyiz? Felsefe ölüm üzerine mi yaşam üzerine mi derin bir düşünmedir? Ölüm korkumu nasıl aşmalı, onu nasıl başka türlü düşünmeli? Yaşam bir hikaye gibidir: bir başı ve bir sonu vardır. Yaşayabilmek için günün birinde ölümü kabul etmek gerekir.

Ölümle nasıl yüzleşiriz? Bu soru, hayati tehlike arz eden bazı kritik anlarda kendini özellikle dayatsa da aslında bizi hiç terk etmez, bütün varoluşumuzu sımsıkı sarmalar. Ne de olsa insan bir gün mutlaka öleceğini bilen şu tuhaf hayvan değil mi? Tüm canlılar temel bir zafiyet duygusunu paylaşırlar şüphesiz. Ancak yalnızca insan, varoluşun geçiciliğinin bilincinde olan canlıdır. İlelebet sürmeyeceğini, başlamak zorunda olduğu bu hayatın bir gün nihayete ereceğini bilir. Ölümü pekala hızlandırıp yavaşlatabi