“Hayatın penceresi önünde ömür boyu sadece mevsimlerin geçip gittiğini görmenin ahmaklığı herkesi sarmışsa da o bir günün, onun içinde yankılandığı seslere kulak verdiğinde nasıl dünyaya sağır olduğunu anlamıştı. Kendiyle barışmaktansa, sürekli doğru bildiği yanlışları yine ona kendisi söylesindi, bir başkasının söylemiş olduğu doğrunun kendinde yanlış anlaşılma ihtimali daha yüksekti ki bir insanın hayatında doğrular ve yanlışlar birbirinin üzerini örten gölgeler gibi. Ruh ise çektiği bütün acılarda insanı

Hiçbir zaman kimsenin seni anlaşılmaya hasret bırakmasına izin verme. Ne kadar acı yaşarsan yaşa hep yüksek sesle gül. Acılar seslerden korkarlar! Sahibinin sesinden daha çok korkarlar. Sessizlik acıdır, acıtır. Yalnızlık en iyi dosttur. Bir gün onun elinden öleceğini de unutma olur mu çocuk? Cotard Sendromu hasatası Hakim Bey'in yalnızlığı, insanlarla olan ilişkisini ilgiyle okuyacaksınız.