Son yirmi ilâ yirmi beş yılda, modern tıp ideolojisi eleştirel sosyal teori tarafından yerden yere vuruldu. Şimdilerdeyse, bir yandan piyasanın “performans” tazyiki “iyi hekimlik” şiârını tehdit ediyor, hatta imkânsız kılıyor… Bir yandan da ülkede hekimlerin ve sağlıkçıların popülist hınç siyasetinin hedefine konarak (sadece mânen değil, bilfiil) yere çalındığı günlerden geçiyoruz. Oysa “Türk modernleşmesi” denen toplumsal tecrübede hekimler geniş roller oynadılar; siyasette, sanatta, “toplum önderliği

Beşerî yaşamın tüm kılcallarına nüfuz eden güncel pandemiye ilişkin, teorinin çağrısına kulak kesilen hummalı bir metin bu. Neyse ki onunla sınırlı kalmıyor: Literatür gezintileriyle, akademik havzada zikzaklar çizerek muhtevasını zenginleştiriyor. Medyaya yansıyanlar üzerinden zap yapıyor ve üretilen aktüel metinler kümesine doğru çalışkan bir keşfe çıkıyor. Bir Acil Servis hekimi de olan Özen B. Demir, bu eserinde koronavirüs nesnesi ile COVID-19 olgusunu kamu sağlığı, klinik pratik, istatistiksel yordaml

1980'lere tarihlenen AIDS krizi, tedavisi o sıralar henüz imkân dâhilinde olmayan bu kötücül hastalığın yol açtığı yıkıcı bir trajediye karşılık gelmiyor yalnızca. Cinsellik, biyomedikal rejim, ahlâk, uluslararası biyopolitika, öznellik üretimi, ekonomi-politik gibi bir dizi yapısal belirlenime açılıyor. İktidar ilişkileri ve sermaye akımları eliyle, gerçekliğin kolektif üretimine musallat oluyor. Sayısız köprüler hâlinde bağlantılanıyor, ilişiyor, çatallanıyor, kopuyor ve bir araya gelip dağılıyor. Bütün b