Kainatın hılkat sebebi insandır. Her şey in- san için yaratılmıştır. İnsanlar bir araya gelir, toplumu meydana getirirler. Toplumu sağlıklı bir toplum olabilmesi ve ayakta kalıp uzun ömürlü olabilmesi için de bir takım değerlere sahip olması gerekir. Bunlar Milli ve Ma’nevi değerlerdir. Milleti ayakta tutacak, mirasına ve menfe- atine sahip çıkacak şahsiyetli nesillere sahip olması gerekir. Bunun için gençliğimize sahip çıkalım. Onları iyi yetiştirelim, cehaletten ve za- rarlı alışkanlıklardan koruyalım.

Şunu unutmayalım ki, sabır ve şükür mey- vesinden yoksun bir iman ağacı, çürümeye ve yok olmaya mahkûmdur. Şu halde şükretme- miz gereken yerlerde şükreden, sabır göster- memiz gereken durumlarda da sabreden bir kul olmaya gayret göstermeliyiz. Sahip oldu- ğumuz nimetlerin kadrini, kıymetini bilmeli, bu nimetlerden yoksun kaldığımızda ise sabrın gereğini yerine getirmeli, ümitsizliğe ve talaşa kapılmamalıyız.

İman, insanın en değerli hazinesidir. Karanlık ile aydınlık bir olmadığı gibi, inanan insan ile inanmayan insan da bir değildir. İna- nan insanın, Allah katında ve insanlar yanında üstün yeri ve değeri vardır. Allah, mümin olan kullarını sevdiği gibi, insanların güvenini kaza- nanlarda bu inanan insanlardır. İmanlı insan, huzurlu ve mutlu kişidir. Çünkü inanan insan, bir gün Allah’ın huzurun- da yaptıklarının hesabını vereceğine inandığı için, Allah’a ve insanlara hatta diğer canlılara karşı olan görevlerin

Çünkü Kur’an, boş kalpleri dolduran, tatmin eden ve dirilten Allah kelamıdır. Kur’an’la tanı- şanın kalbi yumuşar. Neticede Allah’ın dinine teslim olur. Kur’an’ın nazil olmaya başladığı zamandan itibaren onu dinleyenler Kelime-i Şehadet ge- tirerek Müslüman olmuşlardır. O’nu duyanlar tövbe ederek huzur ve saadet yolunu bulmuşlar. Onu okumaya, anlamaya başlayanlar sevgi, yar- dımlaşma, üstün ahlak ve faziletlerle olgunlaş- maya başlamışlardır!..

Olgun mümin o dur ki, hak davasının nefe- ridir. Bu davanın tehlikelerinden asla korkmaz. Kırılır, fakat asla eğilmez. Müslüman olmanın vakar ve haysiyetini korur. İzzetini kaybedip zillete düşmez. Olgun mümin içki içmez, kumar oynamaz. Haram yemez, olgun mümin şüpheli şeylerden bile sakınır. Faiz yemez, ihtikar yapmaz, insan- ları aldatmaz. İçki içilen, kumar oynatılan yer- lerde bulunmaz. Olgun mümin gıybet etmez, iftira atmaz. Laf taşıyıp müminler arasında bozgunculuk ve fitne çıkarmaz. İnsanları arkalar

Yüce mevlamızın, haram lokmaya batıl yol- larla elde edilmiş servetlerle, haksız kazançlar- la, kurulmuş ihtişamlı yaşantıya dikkatlerimizi çekmesi ve biz Müslümanları böyle bir hayattan uzaklaştırması, şüphesiz çok çeşitli hikmetleri içine alır. Haram helal araştırmaksızın dünya nimetle- rinden faydalanma hırsı, fitne ve fesadın cemi- yette yayılıp genelleşmesine sebep olur.

Varlığımızın bir sahibi olduğu gibi, yaşamı- mızın da bir anlam ve amacı vardır. Bu dünya- da canlı ve cansız her şeyin sivrisinek ve küçük çöpün bile işe yaradığını gören insanın, kendi- sini amaçsız, varlığını anlamsız bulması büyük bir çelişki olmaz mı? Elbette ki hiç kimse kendi varlığını gereksiz, kendisini önemsiz bulmaz. Zira; insanın iç alemi, bir dünya, hatta bir kainat kadar geniştir. İnsan sanatta, ilimde ve spordaki ferdi başarıları, şahsi kabiliyetleri, ih- tirasları, duyguları, hayalleri, ibad

Hamd, bir nimet verilsin verilmesin, övüleni sahip olduğu nitelikleriyle övmektir. Şükür de, verilen nimet sebebiyle şükredileni övmek, Medh ise; kişiyi cömertliği veya güzelliği veya becerisi, yeteneği gibi sebeplerle övmektir.

Mahlûkatın en şerefli varlığı olan insanın ahlaki görevlerini iki maddede toplamak mümkündür. Bunlar: 1-Allah’a ta’zim etmek. O’nun emirleri doğ- rultusunda kulluk yapmaktır. 2-Mahlûkata şefkat ve merhamet etmek. Muhtaçlara yardım etmektir. İnsanın yaratılış gayesi, Allah’ı bilmek, O’na inanmak ve O’na kulluk yapmaktır.

Aile, insanı olgunluğa ulaştıran, insani duyguları besleyen ve geliştiren küçük bir top- luluklar, tesirini dini, ahlaki, ilmi, siyasi, iktisa- di ve içtimai hayatımızda gösterir. Bir vücutta hücrelerin vazife yapamaz hale gelmesi, bedenin yok olması, ölmesi demektir. Aileler de kendine düşen vazifeleri yapmaz, ya- pamazsa, içinde bulunduğu cemiyetler çöker, yokluğa mahkum olurlar.

x