Hırsımıza yetmez dünyalık nisabımız, Belki de bu yüzden bozulur asabımız, Maddiyat içindir yegâne hesabımız, Bu hesapla üçler eridi beşler eridi, Kafamızı vurduğumuz taşlar eridi. Yalnız yaşayamazdık aşka çağladık, Derman diye bir faniye bel bağladık, Aşk zannettik, hâlbuki gönül eğledik, Sevilen yârler yarenler, eşler eridi, Kafamızı vurduğumuz taşlar eridi. Hayatların çoğu maddiyattan ibaret, Dünyada yaşarken unutuldu ibadet, Teslim edilirken can denen emanet, Cümle ameller yok oldu işler eri

...Nerede kaldı prensiplerin ve ilkelerin, Maziye gömüldü nizamı âlem ülkülerin, Kafanda dolaşır artık kazanç tilkilerin, Öyle ya, devir değişti devran değişti. Ne mutlu sana gayri sınıf atladın, Servetini kim bilir kaça katladın, Değerlerini yitirip bir de kutladın, Öyle ya, devir değişti devran değişti. Gariplik mevsimi hüzünlü güzde kaldı, Zengini yokuş aştı züğürt düzde kaldı, Sefillik, çulsuzluk; o yine bizde kaldı, Bize; ne devir değişti ne devran değişti.

Zaman ne azdır ne de çoktur, Ezelden ebede giden bir oktur, Sağı, solu, tarafı, yönü yoktur, Kimse canibi olamaz zamanın. Zaman ne benimdir ne de senin, O, bu âlemleri yoktan var edenin, Zamanı duracaktır ölüp gidenin, Kimse talibi olamaz zamanın. Bir efsundur zamanın yapısı, Vardır, ecelle çıkılan kapısı, Yalnız Yaradan'dadır tapusu Başka sahibi olamaz zamanın.