“Elinizdeki bu çalışma, adından da anlaşılacağı gibi, kuşkusuz tarihle ilgilidir, ama kesinlikle ne toplumsal, ne budunsal, ne de tarihsel bir araştırma veya incelemedir. Bir yazarın, yazınsal çalışmaları sırasında aklına takılan veya rastlayınca bir kenara not düştüğü, izlenimleri, yorumları ve (asıl) sorularıdır sadece.” Ah Şu Biz Karabıyıklı Türkler, yazarın okurken karşısına çıkanlardan ve merak edip incelerken aldığı notlardan doğan bir çalışma. Demirtaş Ceyhun, Türklerin Orta Asya’dan Anadolu’ya geliş

Fransız tarihçi Prof. Claude Cahen, "Türkler, atalarının göçebe olmasından bir eziklik duyarlar." diyor. Gerçekten, Anadolu'ya ayak bastığımız ta XI. yüzyıldan bu yana, gerek Selçukluların, gerekse Osmanlıların göçebe sözcüğünü işitmeye bile katlanamayıp neredeyse dilden çıkarıp atmalarına bakılacak olursa, Prof. Cahen'a hak vermemek de olanaksızdır doğrusu. Çünkü, Osmanlılar sanki bu yüzden tarihlerini bile dğiştirmemişler, ta Tazminat'a kadar okullarda Osmanlı Tarihi yerine İslam Ta

Sultan Hamid'in Maarif Nazırı Haşim Paşa, okul sayısı biraz artıp da işler karmaşıklaşınca, Şu mektepler olmasa maarifi ne güzel idare ederdim! demiş. Biliyorsunuz, ne zaman dinlemişsek Haşim Paşa'nın bu sözlerini, Yahu!.. Mektep olmadan marif olur mu bre!... diyerek adamın cahilliğine hemen kahkahayı patlatmışızdır hepimiz. Gerçekten, okul olmadan maarifin olmayacağını bilmeyecek kadar cahil biri midir bu Osmanlı nazırı? Yoksa, Osmanlı gerçeği konusunda cahil olan bizler miyiz? Çünkü, hiç kuşku yok, Haşim

ASYA Demirtaş Ceyhun, ilk romanı olan Asyada, Şeyh Sait ayaklanması sırasında küçük bir çocuk olan Kürt kökenli Abuzerin yaşamını anlatırken, Cumhuriyet Türkiyesinin de gerçekçi bir panoramasını çiziyor... Babası ayaklanmada ölen Abuzer, annesi ve kardeşiyle büyük zorluklar içinde yaşamasına, çektiği acılara, toplumsal düzenin boynuna doladığı kementlere karşın, insanı sever, her yaratığı sever... Ülke sorunlarına duyarsız kalmadığı için hapislere girer, sürgünlere gönderilir. Sonunda yanında biricik kızı A

Cadı Fırtınası, sözde sanayileşmeyle birlikte toplumsal yozlaşmayı ve Anadolu halkının çağdaş trajedisini gözler önüne seriyor. Demirtaş Ceyhun, Çukurova yöresinde, yozlaşmış yolcu bir ailede baba ile oğulun dramatik çatışmasını ele alarak, Türkiyenin toplumsal tabakalarından örnekleri sürükleyici bir anlatımla doğruluk ve yalınlık çerçevesinde okuyuculara sunuyor.

Demirtaş Ceyhun çok önemli bir gerçeğin altını çiziyor: Dünya tarihinde laik devlet düzeni devrimle kabul edilmiş toplumsal sözleşmelerle kurulmuştur. Anayasa bir toplumsal sözleşmedir ve ancak karşıdevrimle değiştirebilir.

Demirtaş Ceyhun... Umudu hiç mi hiç eksilmeyen ünlenmiş bir öykücü, araştırmacı, romancı, denemeci... Ama gene de Jacques Seguela´nın kitap kıskançlığı içinde(!) içinde: ´Babama Yazar Olduğumu Söylemeyin, O Beni Hala Mimar Sanıyor´ diyor. Mimar olduğu da doğru. Çünkü, Demirtaş Ceyhun mimarlıktan yazarlığa geçen bir edebiyat adamı. Bilinmez, belki de bu nedenle anlatımında, anlattığının yapısına hep iyi bir mimari kattığı gözlemleniyor. Anlattıklarının doğrudan mimarisine, yapısına, okurun beyninde bıraktığı