Hem modernist yazarlar hem de anti - psikiyatristler için kapitalizmin hüküm sürdüğü, çalışma ve iş gücüne dayalı bu toplumun yarattığı benlik, bizim yüzyıllar öncesinden gelen, doğayla bağını henüz yitirmemiş bilge atalarımızdan miras aldığımız değerli içgüdülerimizden kopmamızın temel nedeniydi. Benlik aynı zamanda evreni duyusal algılar aracılığıyla yorumlayıp, bunlara çok bağlı kalarak, gerçeği duyular tarafından çarpıtılmamış bir şekilde tecrübe etmemizin önündeki en büyük engeldi.

Lakin bir zaman sonra bir dişi kişisi geldi hayatıma, bana dünya ahirette bilmediğim diyarlardan, duymadığım dillerden, yemediğim yemeklerden, görmediğim hayvanlardan bahsetti; kimsenin erkek olmadığı, kimsenin kadın olmadığı, Mevlânâ'nın dediği gibi, doğru ve yanlışın olmadığı bir yerde buluştuk onunla, aşk üzerinden o kendisindeki benle, ben kendimdeki onunla ve ikimizin içinde konuşup duran tüm insanlarla birbirimizden arındık, 'içimizdeki insandan kurtulduk'. Kendimi o gün küçük, minicik, şu çiçek üzeri