Kalyope hayatı boyunca Dimos’u sevmiş, ömrünce ona ulaşmayacağını bildiği mektuplar yazmıştı. Ona gönderemeyeceği mektuplar yazmak mıydı zor olan, yoksa bu kadar sevdiğini Dimos’un hiç bilmemesi miydi? Dimos, Giresun’dan Yunanistan’a giderken Kalyope’yi düşünmüş müydü? Sevildiğini bilse gider miydi? Peki bu kadar sevildiğini hiç öğrenebilecek miydi? Dimos ve onu ömrünce seven Kalyope... Mecburiyetler Ülkesi’nde denk gelebilecekler miydi? Sen yerli yerinde, eşsiz bir rüyadan uyanmaya korkan, yarım kalmasında

Gecenin karanlığına meydan okuyan derin yırtmaçlı, omuzları açıkta bırakan siyah elbisesi içinde adeta bir ilah, bir aşk tanrıçası edasıyla salınıyordu Deniz'im. Fondaki şarkının ezgilerine uyarak ve bir ritüele hazırlanır gibi önünde diz çöktüm. Ellerimle ilmek ilmek işlediğim papatya tacını takdim ettim ona. Bir şehri fetheden hükümdara, şehrin anahtarını teslim eden mağlup bir komutan gibi... Öyle demiştim ona: Bu gece sen olarak gel! O gece biz olabilirdik. Eğer o gerçekten kendisi olarak gelirse belk

Sen bütün şiirleri hak ediyorken, Kaç şiir seni hak ediyordu, bilemiyorum. Bir şiir öreyim sana Boynuna ben diye sararsın Her nefes alışta ben diye koklarsın Uykun geldi mi ben diye sarılır yatarsın Bir şiir öreyim sana da Hiç olmazsa özleyince bakarsın... Hep bir giden vardı bizim hikâyemizde Gönül alışkın bu yüzden gidenlere Sen iyisi mi eğer bir gün gidersen Hiçbir şey bırakma geride Topla ne varsa Fotoğrafları kaldır önce Şiirleri yak Seninle oluşan tüm renklere biraz siyahlık kat Bütün anıları koy bi