"Târîhu'r-rusül ve'l-mülûk veya Târîḫu'ṭ-Ṭaberî adlarıyla da bilinir. Müellif, tefsirini tamamladığı 290 (903) yılında yazmaya başlayıp 303 (915-16) yılında bitirdiği, kendisine "ebü'l-müerrihîn, şeyhü'l- müerrihîn" unvanlarını kazandıran eserinde yaratılıştan itibaren 302 (915) yılına kadarki olayları anlatır. Taberî, mukaddimede tarihi ‘belirli bir zamanda ve belirli bir mekândaki insan fiillerini ele alan ilim dalı' şeklinde tarif eder. Ardından haberleri bize ulaşan peygamberlerin, hükümdarların ve hali

Ehl-i hadis rivayetlerin sadece nakliyle meşgul olup dirayeti ihmal etmiş, bu tutum zamanla naslar üzerinde lafızcı bir metodun ortaya çıkmasına zemin hazırlamıştır. Sonunda ayet ve hadislerin yorumunda Allah ve Allah Resûlü'nün murat etmediği manalar ortaya çıkmaya başlamıştır. Taberî'nin bu eseri, ilk dönemlerde müşkil- müteşâbih lafızların yorumuna nastan ve Arap dilinden deliller ortaya koyarak makul bir yol ortaya koyma gayretidir. Naslar yorumlanırken tevhit ve tenzih ilkesi esas alınmıştır.