Tahminime göre, 15-16 yaşlarındaki çocuk ağlamaya devam ederken, bir taraftan da komutanımın bacaklarına sarılarak; Ne olur, size yalvarıyorum beni, ailemi savaşın olmadığı, acıları az, mutlulukları çok bir ülkeye götürün dedi. Ben de komutanıma, Hayat ne kadar acımasız, önce sınav yapıyor, sonra ders veriyor dedim. Komutanım da acılı bir surat ifadesi ile beni onayladı. Dostlarım, kısacası Tatar Hüseyin, Kore macerasından sonra Koreli Hüseyin oldu. Bunları anlatmak da bugüne kısmetmiş. Anlatırken ben de o