Müziğin, kadim anlatıların ve şiirin rüzgârına kapılıp geliyor hikâye. Eski bir plak ya da kasetten, herhangi bir müzik uygulamasından dinlenmiş yahut bir konserde, radyoda işitilerek müptelası olunmuş; ilham veren şarkılar, peşrevler, taksimler, saz eserleri, türküler velhasıl müzik olmasa yazılmazdı. Okurun iç dünyasında, onun kendi müziğiyle tamamlanmayı bekleyen bu kitap; nakıs bir peşrev gibi iki hane, bir teslimden oluşuyor. Öyküleri şarkılardan koparamıyorum. Bu nedenle her öykünün başında beni kurgu

Kadim Dostum, Mümtaz'ım diye başlıyordu bir mektup. Ah, Sevgili Mevlut diyordu diğer mektup. Kadının Fuat'a, Kemal Güner'e, Ziya'ya, Mahinur'a söylemek istedikleri vardı. Sağanak bir yağmur gibi aşkla yazdı, özlemle aktı elinden cümleler. Nasıl olduğunu anlamadığı bir biçimde tamamlanıyordu yarım kalmış mektuplar. Her seferinde bir başka el olarak, başka bir isimle atıyordu imzasını kadın. Tutkuyla, hayranlıkla, kıskançlıkla, aşkla ve mahcubiyetle bakıyordu etrafında dolaşan hayaletlere. Bakışlarını gözleri