Bu hikâye, farklı renklerde ve şekillerde olsalar hatta farklı çiçekler açsalar da, bir patlıcanın ve domatesin köklerinin aynı topraktan ve sudan beslendiğini anlatıyor. Her sabah aynı güneşe selam verdiklerini fısıldıyor. Farklılıklarının aslında bir zenginlik olduğunu haykırıyor. Hadi onların maceralarına misafir olalım ve dostluğun gücünün farkına hep birlikte varalım.

Osmanlı Devleti'nde İstanbul Boğazı, Tuna Nehri, Azak gibi yerler ilk akla gelen balıkçılık merkezleri olmakla birlikte küçük göl, dere, çay gibi balık avlanabilen her yerden beslenme veya satış amacıyla istifade edilmiştir. Deniz, göl veya nehirlerde Osmanlı balık avcılarının (sayyad-ı mahi) en yaygın biçimde kullandıkları av araç-gereçleri, özellikle kıyı sularındaki balıkların avında kullanılan dalyan ve ığrıp ağı ile daha açıklarda kayıklardan bırakılan ağlar ve oltalar olmuştur. Balık avcıları da kulla