Hayat belki de sayısız acının ve mutluluğun yan yana akıp gittiği uzun bir nehir yatağıdır. Her birimiz bu nehir yatağının irili ufaklı çakıl taşlarıyızdır; acının ve mutluluğun kör düğümleri gibi salınıyoruzdur içerisinde. Sonunda yalanlarımızdan sıyrıldığımız bir ara, kendi yüzümüze bakıp soruları soruyoruzdur; ne kadar kusursuzuz? Söyleseniz ya, kaçımız ardında bıraktı mutluluğu? Kaçımız yalanlarına bıçak saplayıp gün yüzüne çıkardı gerçeğini? Ruhlarımız ne çok kez günaha bulandı, masumiyetini yitirdi,