“BİZ” OLABİLMEK “BİR” OLABİLMEKTEN DAHA BÜYÜK BİR DEĞERDİR. Evlilik iki insanın birbirlerine bağlanmasıdır. Gönül, destek, sevgi, saygı, fedakârlık, anlayış, empati bağlarıyla aralarında kurdukları birlikteliktir. Genel görüşte kabul gören, iki farklı yarım parçanın birleşiminden bir tam çıkabileceği fikri, bireylerin benliklerinin evlilikte erimesi gerektiği gibi algılanmıştır. Oysaki sağlıklı olan, iki tam parçanın ilişkide kendi benliklerini koruyarak oluşturdukları bütünlüktür. Evlilik “bir” olmak değil

Uzun zamandır kılıfından çıkmayı bekleyen herkül böceği epey sıkılmıştı. Hemen bir arkadaş bulup oyun oynamak istedi ama kimse onunla oynamaya yanaşmadı. Farklılıklar dünyanın renkleridir ve oyun oynamak hepimizi tüm renklerin olduğu bir tablo gibi güzelleştirir, birleştirir. Ne dersiniz, birlikte oynayalım mı?

Diğer hayvanlar ne kadar faydalı ve eğlenceli işler yapıyor. Oysa gübre böceğinin görevi oldukça pis. Bazen hepimiz yaptıklarımızı değersiz ve sıkıcı buluruz ama bize küçük görünen görevler aslında büyük ve önemli olayların başlangıcı olabilir. Gübre böceği de işte yaptığı dışkı topunu iteklerken kendine sürekli, ''Yuvarlayınca ne olacak sanki?'' diye soruyordu. Bu soruyu sormaktan hiç vazgeçmedi. Ta ki yuvarladığı dışkı topunun nelere dönüşebileceğini anlayana kadar.

Kendini okyanusta bir damla sanma Damlanın içinde kocaman bir okyanussun Seni kendime sakladım. Elimin değmediği ellerini ve dokunamadığım saçlarını usulca yüreğimin rafına kaldırdım. Yürüdüğüm yolların sana çıkması için değil, bir gün seninle birlikte yürümek için bekledim tüm duraklarda. Sevdiğin olmak için değil, seni seven olmak için adadım ömrümü. Koltuğun en rahat yerini, masanın başındaki sandalyeyi sana ayırdım. Sakallarını, gözlerini ve ellerini başka kimse görmesin diye gecenin karanlığıyla örttüm