Yaşamak... Ne derin bir kelime ama! Aslında görmeyiz ancak her insanın sırtında dünya dertleriyle dolu, koca bir kambur vardır. Kimi zaman gülen, kimi zaman ağlayan dev bir kambur vardır. Attığımız her adım, sırtladığımız her yük, adına yaşamak dediğimiz yola götürür. Peki bunca yol ne içindi? Bize kancasını takıp, peşinden sürükleyen neydi? Alınlarımızdaki kırışıklıklar, verdiğimiz mücadeleler, attığımız her adım, sırtladığımız her yük nedendi? Her şeye rağmen içimizdeki yaşam arzusunu yitirmeyen, sebepsiz

Birkaç saat önce bir insandı. Uyandığında insan bedeninin yerini köpek bedeni almıştı. Şaşkındı. Konuşmak istedikçe ağzından çirkin havlama seslerinden fazlası çıkmadı. Sanırım artık havlamayı öğrenmesi gerecekti, zira o artık İt Herifti. Birkaç saat önce sarı tüyleri olan, sevimli bir köpekti. Gözlerini açtığında kendisini hiç olmadığı kadar yumuşak bir yatakta buldu. Köpek bedenin yerini insan bedeni almıştı. Ne olduğunu anlamasa da içgüdüleri ona havlamasını emrediyordu. İnsan bedeninde havlamak hiç ko

Bu eser esasen Gürsel Dönmez'in Kozmik Mesele -Devlet ve İstihbarat Metodolojisine Giriş- isimli, devlet felsefesi ve istihbarat üzerine yazılmış önemli eserini okurken alınan notlardan oluşuyor. Gerek Kozmik Derkenâr gerekse Kozmik Mesele, modernist ve insanlık düşmanı bir dünya görüşü karşısında inşâ edilmesi mecbûriyet kesbetmiş olan Devlet Felsefesinin ve Dünya Görüşünün nasıl inşâ edilmesi gerektiği sorusuna verilmiş metodolojik bir cevap olarak telâkkî edilmelidir.

Adam, yıllarca ağlamıştı. Duyduğu keder öylesine yoğundu ki, ağzından tek kelime çıkmıyordu. Görenler ‘deli' dedi, duyanlar ‘Mecnun' olduğunu düşündü. Oysa o, her zaman sokağın bir köşesinde, susarak çığlık atan bir adamdı. Siz sustuğuna bakmayın! Çok şey anlatıyordu. Onun suskunluğu, kelimelerden daha güçlüydü. Adam, zamanla her şeyin, tıpkı sokakta gördüğü insanlar gibi, gelip-geçiyor olduğunu anladı. Bunu fark ettiği zaman, yalnızca gülüyordu. Adamın kahkahalarını duyan insanlar, onun gibi olup, yalnız

Matematiğin yanılgıya uğradığı noktalardan biriydi... Muhammed kör bir Müslüman, Samir ise Hristiyan bir cüceydi. Birisi görebiliyor, diğeri ise yürüyebiliyordu. Bu iki arkadaş bir olmuş, yaşamın bütün acımasızlığına beraber göğüs germişlerdi. Dinlerine, dillerine ve renklerine aldırış etmeksizin yaşamanın sıra dışı olmadığını, hayatın içindeki en büyük engelin bedenlerimiz değil de, paslanmak üzere olan kalplerimiz olduğu gerçeğini bizlere bütün çıplaklığı ile anlatıyordu. Şam topraklarında yaşanmış gerçek

Bir prenses ya da prens olmanız için yalnızca masallarda yaşıyor olmanız gerekmez. Çünkü herkesin kendine ait bir masalı vardır ve sizler kendi masallarınızın prensi ya da prensesisiniz... Benim masalım Unicornların hayalini kurmakla başlamıştı. Kim bilebilirdi ki sevgimin, onların hayatlarını kurtaracağını? Unutmayın, dünyada hiçbir şey sevgi kadar masum, güzel, berrak ve etkili değildir... Şimdi bir dilek tutun ve gökyüzüne gülümsemeyi unutmayın. İnsana yakışan en güzel şey gülümsemektir...

Kalabalığın içerisinde yalnızsanız, "Deli" damgasını çoktan yemiş olursunuz! Dini, dili, ırkı ve rengi ne olursa olsun insan evrenin bir parçası olduğu için saygı görmeyi fazlasıyla hakkediyordu! Kahramanımız göklerden geldiğine inandığı misafiri ile düzeni değiştirebilir miydi? Yoksa o gerçekten söylendiği gibi delirmiş miydi? Bütün insanlar kötü müydü? Yoksa! İyi insanlarda var mıydı?