Olsam olsam ne olsam? Fosforlu kalem olsam... Bir merdiven çizip upuzun Aydedeye tırmansam. Gözlerini maviye boyasam, Dudaklarını yeşile... Benzedi işte aydede, Kocaman bir gülen yüze. Bir kalem olmak ister miydin? Ya da bir kuş olup özgürce kanat çırpmak rüzgara karşı... Yoksa gürül gürül akan bir nehir mi olmak isterdin? Bir renk, bir saat, bir çiçek ya da kitap... Hadi durma, sor kendine: Olsam olsam ne olsam? Şiir, duygulardan beslenen ve duygulara seslenen bir metin türüdür. Şiirin bu özelliği;

Minerva Ormanı'nda yine güzel bir gün başlıyor... Orman sakinleri, doğanın büyüleyici güzelliği içinde, dürüstlüğün ve iyiliğin kanatları altında yaşayıp gidiyor... Fakat ormanda, tüm güzelliklerin üzerini kara bulut gibi örten bir kelime işitiliyor. İyilik ve sevgi yurdu Minerva'da büyülü güzellik bozulacak mi? Orman sakinleri ne yapacaklarını bilemez bir durumda. Bir kelime, her şeyi değiştirebilir mi? Soruları çok seven Sincap Birçe'nin aklında bu sefer kaygı dolu bir soru var: Minerva Ormanında neler o

Her insan, yaşam adı verilen büyük resmin bir rengi değil mi? Her insan, insanlık orkestrasının bir çalgısı değil mi? Renklerden, seslerden ve çeşit çeşit hislerden örülmüş bir dünyada yaşamıyor muyuz? İnsanlık bahçesinde açan rengârenk çiçekler değil miyiz? Ahengimiz, farklılıklarımızdan doğmuyor mu? Hayatımızın anlamını artıracak derin dostluklar, sabır toprağının hemen altında bizi bekliyor olabilir mi? Elif'in Lalesi okurunu, sıcacık bir öykü eşliğinde işte tüm bu sorulara cevap aramaya çağırıyor.

Milo, süpürgesini bir çalgı gibi kullanırdı. O, süpürgesiyle sadece temizlik yapmakla kalmaz, kendisini fark edenlere âdeta bir çalışkanlık konseri dinletirdi. Milo temizliği bitirdiğinde sokağın derin bir nefes aldığını duyabilirdiniz. Çünkü onun yaptığı şey, sıradan bir iş değil anlayana çok şey öğreten bir ders gibiydi. Bu dersi dikkatlice takip ederseniz işini severek yapanların nasıl da fark yarattığını ve yerlerini kimsenin dolduramadığını görürdünüz.