Yıldızlar gökyüzüne dizildiğinde kahve kapısının gıcırtısı daha çok duyulurdu. Aynı saatlerde, aynı sokak taşlarına basan yanık tenli adamlar, dedelerinin ruhlarını incitmekten korkarak bir tüneli andıran sokaklardan geçerlerdi. Meydandaki tek sokak lambasının altında bir türkü mırıldanarak yürürlerdi.

Öyle dokunaklı ağlıyor ki yalan Şiir susturabilir ancak Gözyaşlarımda sıfatlar, metaforlar Yalnız gösteriyor pencereler beni Kapı kolları siliniyor ben değince Nereye dokunsam orası Bağdat oluyor

Dev baba, dev gardiyan Çocukları gün yüzüne çıkınca Kelebeklere takılsın istemez İstemez avluda gönlünce eğlensin Tel örgülere kadar uzanır sabah Bir şiire vurulunca çocuk Gönlünün gökyüzünde uçurtmalar Oysa günahını kendi kazanmalıdır çocuk

Romantizmin parlattığı öznel tecrübe öykünün ruhunu oluşturur. Öykü, aksiyon kısmını geleneksel hikayelere ve masallara borçludur. Deneme türünden etkilenerek insanın psikolojik derinliğini yakalar. Skeçler, mizah kısmını şekillendirir. Gerçeği olduğu gibi anlatma arzusunu realizmden ve natüralizmden alır. Yazarın izlenimi öne çıkınca izlenimciliğe evrilir, sonra olaylara karakterin gözünden bakarak post-izlenimci bir yapıya sürüklenir. Zihnin bombardıman altında kaldığı yüzyılımızda postmodernizmin bohçalı