Bir dönemin, özellikle 1950’li, 1960’lı yılların Türk sinemasına damgasını vurmuş unutulmaz oyuncularının dünyasına gireceksiniz birazdan. Gong sesini duyduğunuzda ışıklar sönecek, bütün zamanların en dev kadrolu siyah-beyaz belgeselini izlemeye başlayacaksınız: Unutulmayan Yüzler-Starlar... Oynadıkları unutulmaz filmlerle, o filmlerdeki başarılı oyunculuklarıyla bütün bir toplumu, kuşakları etkilemiş ‘esas kız’lar, ‘esas oğlan’lar, jönler, jöndamlar… Yeşilçam’ın unutulmaz filmleri, o filmlerin unutulmaz o

Bir avuç inanmış, iyi niyetli, cefakâr sinemacının imkânsızlıklar içinde yoktan var etmeye çalıştığı bir sinemaydı Yeşilçam. Sektör olamamış, artı değerini yaratamamış fakat iyi sinemacılarını, iyi filmlerini yaratmış bir sinema. Büyük paraların dönmediği, sermaye sınıfının hiçbir zaman yüz vermediği, desteklemediği fakat açlığı, yoksulluğu göze almış aydın sinemacıların, sinemayı geliştirmek, daha iyi yerlere getirebilmek için büyük çabalar harcadığı bir sinema. Örnekse Metin Erksan’ın, Halit Refiğ’in, Lüt

“2011 yılında aldığımız “Sinematik Yeşilçam” isimli domain sonrası, eski yazıların düzenlenmesinin ardından yeni düzenli yayınımıza 2012 yılı ortalarında başladık. Bu süreçte çok farklı dostlar aramıza katılmaya başladı. 2012 yılının yıldızı değerli dostumuz Semra Uygun idi. 2014 yılında Can Sönmez, Suzan Yılmaz, Yigilante Kocagöz, Ekrem Yaşar Pınarbaşı ve Muhammed Soysal ile sitenin çehresi değişmeye başladı. Bu süreçte özellikle Kemal Sunal filmlerinin öne çıkmaya başladığı site içeriği de gelişmeye ve ge

"Bedenen yok olsalar da bize bıraktıkları eserleriyle, güzel hatıralarıyla yaşayacaklar, hep bizimle olacaklardı. Tarihe not düşmek adına kaybettiğimiz dostlarımızın, sanatçılarımızın, önemli değerlerimizin ardından yazdığım yazıları topladığım bu kitapta, derli toplu olması, bir arada bulunması düşüncesiyle daha önce farklı kitaplarımda portre olarak yer verdiğim birkaç yazıyı daha dahil ettim. Ne yazık ki yaprak dökümü tüm acımasızlığıyla sürüyor."

Dünyada da Türkiye’de de 1980’lerden bu yana yaşanan toplumsal değişimler, dönüşümler, sarsıntılar, altüst oluşlar olağan dışı bir seyir izledi. Çoğu zaman ne hızına ayak uydurabilmek olanaklı olmuştur ne de olan biteni anlayabilmek. Birçok toplumsal kesim hayatın dışında kalmış, akışa, gidişata müdahale edemez duruma düşmüştür. Temsiliyet ve etki gücünü, yeteneğini yitiren, yaşananları ‘doğru’ okuyamayan toplumsal yapılanmalar müdahil olmaktan çok ‘izleyici’ olma durumunda kaldı. Elbette hayatın diyalektiğ

1950'li yıllarda da elektriğin kasabalara, köylere kadar ulaşmasıyla büyük kentlerde yoğunlaşan sinema salonları bütün ülkeye yayılır. Sinema salonlarının çoğalması beraberinde film sayısının artmasını da getirir. Bu yeni yatırımcıların sinemaya yönelmesinde etkili olur. Ön-Yeşilçam döneminde seyirciyle köklü bağlar kuran sinema, bu yıllarda halkın en önemli ‘eğlencesi' olmuştur. Bir yandan Yeşilçam Sokağı'nda kümelenen ve sayıları hızla çoğalan film yapım şirketleri, yeni yönetmenler, yeni oyuncular ve bu

Çocukluğumu, ilk gençliğimi yaşadığım yıllarda ince kalaslarla birbirine bağlanmış tahta iskemlelerin olduğu açık hava sinemaları, ‘aileler’ ve ‘aile olmayan’ izleyicileri ikiye ayırırdı. Kabuklu yemiş yemek, Fruko, Çamlıca gazozu içmek, yoksul aile çocukları için bile vazgeçilmez bir ayrıcalıktı. Genellikle annem ve babaannemle izlediğim filmlerde Ömercik’in, Ayşecik’in dramlarına birlikte ağlardık. İşte, çocukluğumun o Fruko gazozlu yazlık sinemalarında izlediğim filmlerden, unutulması olanaksız yüzler a

"Çocukluğumun Yeşilçam'ı en çok Ahmet Tarık Tekçe, Suphi Kaner, Yıldırım Önal ve Yılmaz Güney'di fakat sadece bu kadar değildi. Orhan Günşiray'dı, Cüneyt Arkın'dı, Sami Hazinses'di, Hulusi Kentmen'di, Vahi Öz'dü, Hüseyin Baradan'dı, Necdet Tosun'du, Mürüvvet Sim'di, Mualla Sürer'di... 70'li yılların başında şimdiki adı Gazeteci Erol Dernek Sokak olan sokaktaki "Ata'nın Kahvesi"nin önünden geçtiğimde en çok Arap Celal'i görürdüm. Sokağın öbür ucunda Hayati Hamzaoğlu görünürdü. Havva Sokak'ta Renan Fosforoğlu

Kentin büyük ve kalabalık caddesinde yürüyordu. Oradan oraya koşuşturan insan kalabalığı içindeki bir başınalığını hissetti, irkildi. Kara duygularıyla sarı sıcak kentlere göçüp, orada da aykırı duran sonbahar sürgünlerini düşündü. Aynı yerlerden aynı sözcüklerle geçiyordu kaçıncı kez. Sözcükler öldürüyordu sanki her şeyi. Bu kenti terk etmeye hazırlanıyordu. Mülksüz Ve Çıplak

"Değerli okurlarım "Baba Bana İnan" adlı oyunun çıkış noktası köyde uzun süre çalışmış olmamdır. Köylerde kız çocuklarının okuması ile ilgili olan olumsuz önyargıları yok etmektir. Bu oyundaki amacım insanın istediğinde neler yapabileceğini onlara göstermek; onların içindeki potansiyeli ortaya çıkarmaktır. Bir eğitimcinin ilk kıvılcımı çakması ile babanın bakış açısını değişebileceğini ve değişim sonucunda tüm çevresindekilerin memnuniyetini anlatan bu oyunda; azmin, inancın ve yardımseverliğin vurgusu ön p

"Zaman zaman şiir yazıyor olsam da ben şair değildim, sadece şiir de yazabilen biriydim. Şair olmak çok başka, önemli ve değerli bir durumdu, duruştu, yaşam biçimiydi… Çok sevdiğim şairlerin, şair arkadaşlarımın, tanıdıklarımın şiirlerini okudukça, onların özverili, titiz çabalarını, çalışmalarını gördükçe bunu daha iyi anlamıştım. Edebiyat ve şiir dergilerinin içinde oldum, çok sayıda şair arkadaşım oldu, gün geldi şiir ağırlıklı bir derginin (UÇ) yayın yönetmenliğini yaptım fakat 2000’lere kadar kendi der

Şayet siz de kendiniz olmuşsanız, kendi tarihinden kesitler de sunduğu bu kitabında kendinizle bulaşacak, kendinizle yüzleşecek ve yer yer keder ırmağı olmuş bu kitabı okurken acı acı da gülümseyeceksiniz. Hayatın el kitabı değil de ders kitabı niteliği taşıyor tüm anlattıkları, yaşadıkları. ‘Böyle de acımasız bir hayat olur mu, yaşanır mı, yaşamış, yaşanmış işte’ diyerek bu cesur kaleme alkış tutmak isteyeceksiniz. Sapına kadar dürüst ve kalben yazılmış bir kitap bu! Okurken kimi yerlerde tüyleriniz diken

Elinizdeki kitapta dökümünü yaptığımız filmleri izledikten sonra (Beynelmilel, Eve Dönüş, Bu Son Olsun gibi filmleri -belki birkaç film daha eklenebilir- dışında tutarak) toplamdan ortaya çıkan, geriye kalan sonucu tek cümlede özetlemek istersek, 'yenilgi, teslimiyet, yılgınlık ve umutsuzluk' sözcüklerini yan yana/arka arkaya kullanabiliriz. Bu filmlerin toplamında anlatılan, bir yenilgiler tarihidir. Geçmiş yoktur. Nasıl bir geçmiş, hangi yaşanmışlıklar kahramanlarımızı bu filmlerde 'bir sonuç olarak' izle

Bütün bu yaşanmışlıklar, acılı, kanlı ve karanlık tarih, devletin 'mafyabürokrattarikatsiyaset' bağındaki kirli ilişkileri Susurluk kazası sonrasında televizyon dizilerine, sinema filmlerine yansır. Deli yürek namlı, Yusuf Miroğlu suretinde karşımıza çıkarılan karakter etrafında 'Bumerang Cehennemi'nin kapısı açılır. Kurtlar Vadisi'nin Polat Alemdar'ını, Çakır'ını, Sağır Oda'nın Aras Dağlı'sını ve diğerlerini tanırız.

- Orada kimse var mı?- Yeni hayatın getirdiği yeni ahlak ve yeni değerler- Solgun bir çağın hülyalı çocuklarıydık- Bütün güzellikler ölüyordu- Kaçıncı kez- Yüzlerce kelebek ölüsü- Yenilen kazanıyordu bu oyunda- Ütopyalarının izinde- Vakitsiz ölümler... Belki de yaşamaktı korkunç olan- Tuz ekmek kardeşliği- Dev gibi düşleri olan gençleri seviyorduk- Anımsamak acıtır- İnsan yaşadığı yere benzer- Kendine sürgün insanlar- Hiçlikten hepliğe Neyzen Tevfik- Âşık Veysel'i sevmek yetmez anlamak gerekir- Bir Beyoğlu

Agora Kitaplığı'ndan yeni "Sinema ve 12 Eylül" başlıklı incelemesi yayınlanan Mesut Kara, bu kitabında sinemanın horlanan, acı çektirilen, unutulan ve yıldızların altında sönük bıraktırılan emekçilerini, Sami Hazinses'i, Hüseyin Baradan'ı, Kazım Kartal'ı, Behçet Nacar'ı, Önder Somer'i anlatıyor...

"Artizler Kahvesi" ve Yeşilçam'ın unutulmayan isimlerini anlattığı kitaplarıyla bilinen sinema araştırmacısı Mesut Kara'nın bu kitabı, 12 Eylül 1980 darbesinden önceki ve sonraki dönemleri de içine alarak, hem politik sinemanın ülkemizdeki seyrini ele almakta, hem de Türk sinemasının 12 Eylül'e dokunmaktan nasıl kasten uzak durduğunu ortaya koymaktadır