Yağdım yağa yağa, kar oldum. Yandım yana yana, kor oldum. Bazen hüzün bazen ahüzar oldum. Sevda bu mu, aşk bu mu? Gece ağladım gündüz ağladım. Sele döndüm derelerde çağladım. Herkes al giydi, ben kara bağladım. Sevda bu mu, aşk bu mu? Özleme tutukluyum, ıstıraba mahkûm. Bir ömür, bir sevgili masalıyla uyudum. Yıkıldı hayallerim, tükenmekte umudum. Bu mu sevda, aşk bu mu?

kim olduğun ne olduğun fark etmez. gözlerinde yaş olup akan duyguların varsa. bu gönülde en güzel yer senindir, gel otur.

Ben sana gül, çiçek demem, kelebek demem. Çünkü ömürleri azdır. Ben sana kraliçe demem, prenses demem. Bakanları kem gözdür, Söylenenleri kötü sözdür. Ben sana “kadınım” derim, Dürüstlük, samimiyet, içtenlik, mantığın yanında azıcık nazdır. O da senin balın ile şekerin, Onu da ben seve seve çekerim. Adnan Uçkun, duygu yüklü şiir kitaplarının yanına Kadınım’la bir yenisini daha eklerken, okurunun hafızasına kazınacak bir kitaba daha imza atıyor.

Yüce dağ misali, gururuyun ardına saklansan bile... Onlar, asla ve asla bilmezler hile… Konuşamaz sansan da gelmişler dile… Sanki gözlerin bana bir şey der gibi… Gözlerin gözlerime bakıp derinlere dalıyor… Saplanıp yüreğime orada kalıyor… Duygudan duyguya sürüklüyor, beni benden alıyor… Sanki gözlerin bana bir şey der gibi... Her nedense nere gitsem ora akıyor… Manalı manalı, derin derin bakıyor… Ateş olmuş yüreğimi yakıyor… Sanki gözlerin bana bir şey der gibi...

Oğlum... Benden aklında bir şeyler kalırsa yarına Sende anlatırsın beni belki evlatlarına. Resmimi indirirse, sakın kızma karına. Çünkü süreç böyle sürüp gidiyor... İlerde eline geçerse, bu yazdığım yazılar... Okuyunca belki, üzülürsün burnun sızılar... Koyunlar meler ama, pek aldırmaz kuzular... Çünkü süreç, böyle sürüp gidiyor... Duvarda, bir siyah resimde sana bakarım... Belki göz göze geliriz, için yakarım... Öncede böyleydim, bilirsin biraz sakarım. Belki de hiç bakmazsın, boynum bükerim...

Gönül bahçemde açan, yegâne gonca gül... Karşında çaresiz kaldı, ağladı bunca gül. Sana keder yok, sen mesut ol sen anca gül. Ve de beni düşünme... Sen her şeye layıksın ama, Sana ne lâyık bilemiyorum Yeri, göğü, kâinatı aradım, Sana layık olanı bulamıyorum Ne yapsam ne etsem, Ben sensiz olamıyorum... Nefessiz bile kaldım, yaşadım, Ama sensiz yaşamıyorum Hiçbir şey istemiyorum, senden adıma atfen... Bir oğlun olursa, adımı koy lütfen... Eğer ki buna da olmazsa rızan O zaman ağlar elbette bu

Ilgıt ılgıt erisem deAyağım, sürüsem deGece gündüz yürüsem deSenin yolun yormaz beniÇarmıha gerip çivi çaksalarBağrımı dağlasa ve yaksalarEllerimi kelepçeleyip deAyağıma zincirler taksalarBen yine de yılmadan yürürümSenin yolun yormaz beniZindana konsam yine kaçanmBahçende çiçek olur açarımYolunda Uçkun olur uçanmSenin yolun yormaz beni

"Hüseyin'im büyüyünce satar, arabayı gençleştiririm. Allah izin verirse o benim gibi el işini hiç görmemiş olur, dedi. Arabanın borcu biter bitmez bir ev alırım, yok yok babamın tarlasını Ramazan Amca'dan geri alırım, gerçi o kolay kolay satmaz ama yalvarır yakarır alırım. İnşallah o zamana kadar babam ölmez sağ kalır da görür ama ölürse daha da şart olur almak, diye düşüncelere daldı. Arabada hülyalara dalıyorum diye düşündü, kendine geldi ama bir türlü olmuyordu, aklından atamıyordu. Adnan Uçkun, Gaz Kesm

Güneşimiz Atatürk Ufkumuz Samsun Yalvarırım Tanrı'm O güneş bir daha doğsun Korkutur bizi bu karanlık bölgeler Bir de insana benzeyen o gölgeler Bunlar, hepsi cehaletten belgeler Yalvarırım Tanrı'm o güneş bir daha doğsun Gelse baksa bir kez durum ahvale Bir yol bulsa bu içinden çıkılmaz hale Sadece o kaldı güvendiğim yıkılmaz kale Yalvarırım Tanrı'm o güneş bir daha doğsun

Her Şey Çok Güzel Olacak Yarınlar görüyorum çiçekler açmış Kötülükler yok olmuş, ülkeden kaçmış Karanlık aydınlığın zehrini içmiş İnan her şey çok güzel olacak Yarın aydın olsun diye biz bugün yandık Atamız Kemal Atatürk ona inandık Herkes güne gün olurken, biz kızıl tandık İnan her şey çok güzel olacak İmamoğlu güneş gibi doğdu arada Daha nice güneşler var doğmak için sırada Ufukta çok şeyler var, gözüküyor orada İnan her şey çok güzel olacak Yakında umutlar gerçeğe dönecek Şafakla birlikte karanlık di

Dostun Gözyaşı Vardığım meyhane ahşap yapıdan Eğilerek girdim zar zor kapıdan Çağırdı dostun biri beni sapadan Gel gel diye sallıyordu elini Eğildim kulağına sordum halini Uzattı kadehe hemen elini Anlattı başına bir bir geleni Görmeliydin gözlerinin selini Beni bu hallere koyan var dedi Kim diye sorunca zalim yâr dedi Çekilmez dedim de ölüm kâr dedi Görmeliydin o titreyen elini Silkinir gibi oldu yerinden Sustu, sigarayı çekti derinden Belli ki çok şey geçmiş serinden Bir görmeliydiniz garip halini Hü