Araf’ın yok oluşu birçok şeyin de başlangıcı oldu… “İyi kız rolü buraya kadardı. Şeytan Mara geri döndü.” Yeni yaşamların... Yaklaşmakta olan bir savaşın… Mara Araf ’tan çıktığında Alastor Cehennem’de acı dolu bir esarete yürüdü. Artık Alastor ile aralarında mühürlü bir cehennem varken, karşısında da kaçınılmaz bir savaş vardı. Mara o savaşa Alastor olmadan girmemeye kararlıydı. Kara Kitap’ın sayfaları çevrildi, düşman her sayfada bir adım daha yaklaştı. Yüzyıllar önce

Araf artık benim yeni oyun alanım. İçindeki her bir kişi ise kuklam... Kırmaktan çekinmeyeceğim önemsiz tahta parçaları... Cehennemin kapısı aralandığında birçok şeyin de sonu oldu... Kayıplar verildi. Vedalar edildi. Cennet ve cehennemde tüm taşlar yer değiştirdi. Mara, Araf'a düşerken Alastor'a hem cehennem krallığını hem de ölümsüzlüğü hediye etmiş, bu hediye bir araya gelmelerini imkânsız hâle getirmişti; ta ki orada, Alastor'ı karşısında bulana kadar... Ancak karşılaştığı şeytan, geride bıraktığıyla ay

Bir meleğin doğduğu yerde bir insanın ruhu ebedi esarete mahkum oldu . Ariel, bedeninin hükmünü istediğinde, Mara bunun nelere sebep olacağını henüz bilmiyordu. Tek bildiği, on sekizinci doğum gününün onu özgürlüğe değil ölüme götüreceğiydi. Alastor, şeytani özüne yenilerek yaptığı hatanın farkına er geç varacak ve kabullenmek istemediği gerçeklerle yüzleşmek zorunda kalacaktı. Artık bir seçim yapmalıydı; Mara'yı geri getirmek ya da anahtarı kullanarak Lucifer'ın hükümdarlığına son vermek... Kararını vermes

Etrafı bir çeşit koruma kalkanıyla çevrilmiş bir kasabada belki de tüm yetişkinlerin taşıdığı ortak sır, iyilikle kötülük arasındaki denge savaşıyla ortaya çıkıyordu. Kasabanın eski yerlilerini geri döndür en bu büyük mücadelede kimin hangi rolde olduğunu artık k estirmek mümkün değildi. O ise bu savaşın tam ortasında bulmuştu kendini. Annesi, şeytan olduğunun her seferinde vurgulanması için ona, Mara ismini vermişti. Babası ise melek gibi gördüğü kızına hep Angelina demişti. Ama Mara ne annesinin gözündeki