“Her şey biter, yiter, kaybolur. Hayatın aynası körpecik fidanlar, yemyeşil yapraklar, devasa ağaçlar mevsim dönünce devrilir düşer, toprağa karışır, un ufak olur, toprak olur. Ölmez sandığın nice yaşamlar ölür gider de kalp unutur mu? Aşk ölmez ki, kalp kurumadıysa.” Aşk Ölmez; ölümün, bitimin kaçınılmaz olduğu dünyada bitmeyen, tükenmeyen yaşamları ve duyguları resmeden on iki hikâye anlatıyor duymak ve düşünmek isteyene. Hırsına yenilip toprağı, ağacı yok eden insanın unuttuğu ama doğanın unutmadığı âhla

Hayata dair tüm sualler, esrarına dair bütün merak bir vehimden ibaretmiş. Hayat biz ne yaşarsak, ömür biz ne hatırlarsak oymuş meğer. Kaç asır geçti ölüm almadı beni, zaman el oldu bana herkesten çok. Sorsanız tüm köyler evim, tüm beldeler teknem. Düpedüz esiri, hükümlüsüyüm dünyanın. İçmedim ölümsüzlük iksirini, bilmem de daimî diriliğin çaresini, lakin bilirim ki devirirsem bir asır daha bu asırla beraber, Hz. Nuh'tan çok yaşamış olacağım. Hikâye anlatmak niyetiyle geldim, hikâyemi anlatır giderim.