Kutsalın temeli, insanın varoluşuna zemin arayışıdır. Kutsala her yöneliş, ona katılma girişimidir. Oysa kutsala katılmak, onun varlığıyla çelişir, çünkü kutsal, dokunulmazdır, kutsala dokunmak ise onu kendimize ait kılmaktır... Kutsala katılma çabası şüphesiz bilince ait bir maceradır ve temeli yine düşüncede aranmalıdır. Öyleyse kutsalı anlamaya yönelirken düşünce kendine neyi temel alırsa alsın bu düşüncenin kendi içeriğini kutsaması olur. Bir inancı, bir totemi, bir metni, hatta Tanrı’yı kutsal kı

Her okuma bir yorumlamadır. Ve yorumlamak varoluşa katılmanın yegâne biçimidir. Bir kutsal kitabı yorumlamak şüphesiz ondaki kutsiyete katkıda bulunmak için yapılmaz. Kutsal olan her şeyden önce kendiyle kaim olduğundan kutsal denmeye layıktır. Kendi dışından bir şeye ihtiyacı olmadığından ona katkıda da bulunulamaz. Ancak ihtiyacı olana katkı verilebilir ve ancak noksan olan ikmal edilir. Bu nedenle yorumlamanın amacı bir eksikliği gidermek değil, temiz bir kalple ona katılabilmektir. Her bir yorumun

Kutsalın Yorumu, kutsal metinlerdeki birçoğumuzun kafasını karıştıran ve gizemle çelişki arasındaki o bulanık alandan çıkmamızı güçleştiren sorulara cevap veriyor. Aynı kutsal kitabın ahlâkçı, tarihsel, felsefi, mistik, sembolik ya da doğrudan okunması insanın inanç karşısında kendini konumlamasını nasıl etkiliyor, kendini ve dünyayı bunun üzerinden nasıl şekillendirmek istiyor daha net bir şekilde görebiliyoruz. Kutsalın Yorumu hem Tevrat'taki, İncil'deki ve Kuran-ı Kerim'deki birçok anlatının derinliğini